Η οδοντική διάβρωση είναι μια χημική διαδικασία που χαρακτηρίζεται από όξινη διάλυση του σκληρού ιστού των δοντιών και η αιτιολογία της είναι πολυπαραγοντική. Οι πολυφαινόλες μπορούν να αποτελέσουν μια στρατηγική για τη διαχείριση της οδοντικής διάβρωσης, που συνεργάζονται για τη διατήρηση των οδοντικών ιστών μέσω της αντίστασης στη βιοαποικοδόμηση. Πρόσφατη μελέτη περιγράφει μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση για την ερμηνεία των επιδράσεων των πολυφαινολών στην οδοντική διάβρωση προκλινικών μοντέλων με in situ σχέδια και προσομοιωμένες προσβολές οξέος σε δείγματα σμάλτου και οδοντίνης. Στόχος της μελέτης είναι να αξιολογήσεθ τα στοιχεία σχετικά με τις επιδράσεις των Πολυφαινολών στον τύπο του οδοντικού υποστρώματος, τις παραμέτρους της διαβρωτικής ανακύκλωσης που επιλέγονται στα in situ μοντέλα και τους πιθανούς μηχανισμούς που εμπλέκονται.
Διεξήχθη βιβλιογραφική ανασκόπηση βασισμένη σε στοιχεία χρησιμοποιώντας κατάλληλες στρατηγικές αναζήτησης που αναπτύχθηκαν για κύριες ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (PubMed, Scopus, Web of Science, LILACS, EMBASE, LIVIVO, CINAHL και DOSS) και γκρι βιβλιογραφία (Google Scholar). Η λίστα ελέγχου του Ινστιτούτου Joanna Briggs χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ποιότητας των αποδεικτικών στοιχείων. Από ένα σύνολο 1900 άρθρων, επιλέχθηκαν 8 για σύνθεση αποδεικτικών στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων 224 δειγμάτων που υποβλήθηκαν σε επεξεργασία με πολυφαινόλες και 224 δειγμάτων ελέγχου.
Λαμβάνοντας υπόψη τις μελέτες που περιλαμβάνονται σε αυτήν την ανασκόπηση, θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε ότι οι πολυφαινόλες τείνουν να προάγουν τη μείωση της διαβρωτικής και λειαντικής φθοράς σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου. Ωστόσο, καθώς οι λίγες μελέτες που περιλαμβάνονται έχουν υψηλό κίνδυνο μεροληψίας με διαφορετικές μεθοδολογίες και το εκτιμώμενο μέγεθος του αποτελέσματος είναι χαμηλό, αυτό το συμπέρασμα δεν πρέπει να προεκταθεί στην κλινική πραγματικότητα.
https://www.thieme-connect.de/products/ejournals/html/10.1055/a-2100-3542#N1104D