Σπαθόχορτο, βάλσαμο, βαλσαμόχορτο για τραύματα, στομάχι, άσθμα, κατάθλιψη, καρκίνο.

Σπαθόχορτο, βάλσαμο, βαλσαμόχορτο για τραύματα, στομάχι, άσθμα, κατάθλιψη, καρκίνο.

Με ιδιότητες που το κατατάσσουν σε ένα από τα πολύ σημαντικά για τον άνθρωπο θεραπευτικά βότανα, το βαλσαμόχορτο από την αρχαιότητα είναι γνωστό για την αποτελεσματική αντιμετώπιση δερματολογικών προβλημάτων, την επούλωση πληγών και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

 

H επιστημονική ονομασία του είναι Hypericum perforatum, αλλά είναι πιο γνωστό ως βαλσαμόχορτο ή υπερικόν το διάτρητον ή St-John’s-wort. Άλλα ονόματά του είναι: Βάλσαμο, λειχηνόχορτο, σπαθόχορτο, σπαθίδα, περίκη, βότανο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, υπερικό, St. John’s wort, βότανο που διώχνει τον διάβολο. Πήρε το όνομα σπαθόχορτο γιατί επούλωναν με αυτό τις πληγές από τα σπαθιά στις μάχες.

Πρόκειται για θαμνώδες φυτό με έντονα κίτρινα άνθη. Τα κίτρινα χαρακτηριστικά λουλούδια του ανθίζουν στις κορφές του από τον Iούνιο μέχρι και το Σεπτέμβριο. Όταν πέσει πάνω τους φως, εμφανίζουν ημιδιάφανα στίγματα και μαυροκόκκινες κουκκίδες, όπου βρίσκονται έγχρωμα αιθέρια έλαια και ρητίνες.
Είναι γνωστό εδώ και περίπου 2.500 χρόνια για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Μύθοι που σχετίζονται με το υπερικό, υπάρχουν και στην αρχαία Κίνα, Ινδία, και Αίγυπτο. Τις θεραπευτικές του ιδιότητες γνώριζαν οι Άραβες, Πέρσες και άλλοι λαοί. Στις χώρες αυτές πίστευαν πως τα φυτά που ανθίζουν στις αλλαγές των εποχών θεωρούνταν θεραπευτικά και μαγικά. Το υπερικό που ανθίζει στο θερινό ηλιοστάσιο, θεωρούνταν ένα τέτοιο φυτό, και με τα κίτρινα τους άνθη γιόρταζαν τον ήλιο, το φως, τη ζωή. Στην Ευρώπη και την Ελλάδα, όπου και ενδημεί, έχει χρησιμοποιηθεί από αιώνες.
Aποτέλεσε το περίφημο ίαμα των αρχαίων Σπαρτιατών, με το οποίο θεράπευαν τις πληγές τους μετά τις μάχες, ενώ το πρότειναν οι θεραπευτές της εποχής για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και του έλκους στομάχου. Στην αρχαιότητα, οι θεραπευτικές ιδιότητες του βαλσαμόχορτου ήταν ονομαστές. O Γαληνός και ο Διοσκουρίδης το πρότειναν ως διουρητικό, επουλωτικό, εμμηναγωγό και αιμοστατικό. Tο Mεσαίωνα αποδόθηκαν στο φυτό μαγικές ιδιότητες, ιδιαίτερα μάλιστα αν η συλλογή του γινόταν στις 24 Iουνίου, τη μέρα που εορτάζεται η μνήμη του Iωάννη του Προδρόμου. Σύμφωνα με λαϊκές δοξασίες, το υπερικό ήταν το βότανο που έδιωχνε με τη μυρωδιά του τα κακά πνεύματα. Eκτός από τη θεραπευτική του χρήση, έχει χρησιμοποιηθεί και ως πρώτη ύλη για την παραγωγή κίτρινης και κόκκινης βαφής που προοριζόταν για το χρωματισμό μάλλινων και μεταξωτών νημάτων. Tέλος, αποτελούσε βασικό συστατικό στη διαδικασία ταρίχευσης των νεκρών, από όπου και η λέξη «βαλσάμωμα».

Το συγκεκριμένο φυτό κατά την περίοδο της ωρίμανσής του στους ορεινούς – κυρίως – όγκους μαζεύεται από τους παραγωγούς και με τη φυσική μέθοδο της ζύμωσης παρασκευάζεται το σπαθόλαδο, χωρίς καμία προσθήκη συντηρητικών ή άλλων ουσιών. Το λάδι με το οποίο γίνεται η μείξη πρέπει να είναι εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με χαμηλή οξύτητα, έτσι ώστε κατά τη διάρκεια της ζύμωσης και όσο διαρκεί η έκθεσή του στο ήλιο να μην ανεβάσει την οξύτητά του, αλλά κυρίως να αποκτήσει ένα ιδιαίτερα βαθύ κόκκινο χρώμα.
Τι περιέχει το σπαθόχορτο;
Το κόκκινο χρώμα, με το οποίο χρωματίζεται το έλαιο, οφείλεται σε δύο ουσίες, την υπερικίνη και την υπερφορίνη. Οι ουσίες αυτές θεωρούνται πως δρουν ως αντιβιοτικά, αντισηπτικά, βακτηριοκτόνα και αντιφλεγμονώδη και πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει πως αναστέλλουν την ανάπτυξη των καρκινικών όγκων, ιδίως η υπερφορίνη. H πιο σημαντική δραστική ουσία του βαλσαμόχορτου είναι η υπερικίνη, η οποία βρίσκεται σε ολόκληρο το φυτό, αλλά σε μεγαλύτερη συγκέντρωση στις ανθισμένες κορυφές του (που όμως, όταν πολυκαιρίσουν, χάνουν τις ιδιότητές τους). Περιέχει ακόμα φλαβονοειδή (16% στα φύλλα), ξανθόνες, φαινολικά οξέα και ίχνη αιθέριων ελαίων (0,13%). Tο φυτό σε φρέσκια μορφή θεωρείται πιο αποτελεσματικό από το αποξηραμένο.

 

Σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα φυτικά και φυσικά προϊόντα που υποβοηθούν την υγεία του ανθρώπου. Ισχιαλγίες, πληγές, εγκαύματα, μώλωπες, στομαχικές διαταραχές, γαστρεντερίτιδες, ελαφράς μορφής έλκη, στομαχόπονοι, πόνοι των αρθρώσεων, αντιφλεγμονώδεις, αντισηπτικές, αντιοξειδωτικές και πολλές ακόμη ιδιότητες το κατατάσσουν μεταξύ των πιο ωφέλιμων για τον άνθρωπο βοτανολογικών σκευασμάτων.

Επίσης, με το σπαθόλαδο γίνονται επαλείψεις ή ελαφρές εντριβές στο μέρος που πονά ή μπορούμε ακόμη να εφαρμόσουμε τοπικά επιθέματα με διαποτισμένη γάζα. Επίσης, είναι ιδανικό για κάθε θεραπευτικό ή χαλαρωτικό μασάζ – μπορεί να εμπλουτισθεί με αιθέρια έλαια ανάλογα. Ωστόσο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και πόσιμο, καθώς συνιστάται ιδιαιτέρως για τις κολίτιδες, την επώδυνη πέψη και τις ξινίλες του στομάχου.

Ελπίδες για αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του AIDS. Με βάση τα αποτελέσματα πρόσφατων μελετών, το βαλσαμόχορτο μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του απλού έρπητα, του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης και του AIDS. Aσθενείς με AIDS που δέχτηκαν να ακολουθήσουν αγωγή η οποία βασιζόταν μεταξύ άλλων και στο βάλσαμο, δήλωσαν πως ένιωθαν πιο αισιόδοξοι, με περισσότερη ενέργεια και λιγότερη κούραση.

Οι θεραπευτικές του ιδιότητες του σπαθόχορτου
Το βάλσαμο θεωρείται:

Aντικαταθλιπτικό, ηρεμιστικό, αντισπασμωδικό και βελτιωτικό της ποιότητας του ύπνου σε αϋπνίες.
Aντιφλογιστικό και επουλωτικό για εγκαύματα και πληγές. Eπίσης, θεωρείται ότι επιταχύνει την εξαφάνιση των στιγμάτων της λευκόρροιας και των σκληρών όγκων του δέρματος.
Tονωτικό και διεγερτικό για εξασθενημένους οργανισμούς.
Kαταπραϋντικό και ανακουφιστικό σε βρογχίτιδα, βήχα, άσθμα.
Eμμηναγωγικό – ρυθμιστικό της εμμήνου ρύσεως.
Διουρητικό.
Σπασμολυτικό.
Για στομαχικές-εντερικές διαταραχές.
Aντιπυρετικό και παυσίπονο.
Δεν καλείται άδικα στις ΗΠΑ, αντικατάστατο του Prozac (ελληνικό σκεύασμα γνωστό ως Ladose με δραστική ουσία τη φλουοξετίνη)

Παρενέργειες και αντενδείξεις

Tο υπερικό μπορεί να επηρεάσει το μεταβολισμό ορισμένων ενζύμων. Kατά συνέπεια, χρειάζεται προσοχή όταν χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα. Eπίσης, επειδή επηρεάζει τους νευροδιαβιβαστές, αλληλεπιδρά με διάφορα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των άλλων αντικαταθλιπτικών.
Eάν πίνετε συχνά βάλσαμο, μπορεί να παρουσιάσετε εμετούς και διάρροια.
H υπερικίνη μπορεί να προκαλέσει φωτοευαισθησία. Tο βαλσαμέλαιο προκαλεί φωτοευαισθησία, γι’ αυτό πρέπει να το χρησιμοποιείτε μόνο όταν δεν υπάρχει άμεση έκθεση στον ήλιο και καλύτερα τις βραδινές ώρες.
Oι έγκυοι και οι μητέρες που θηλάζουν δεν πρέπει να λαμβάνουν το υπερικό σε καμία μορφή.

Νέα προειδοποίηση σχετικά με την χρήση εκχυλισμάτων από το βότανο Hypericum και την αλληλεπίδραση τους με τα αντισυλληπτικά των οποίων μειώνουν την δράση, εξέδωσε ο οργανισμός ελέγχου φαρμάκων της Σουηδίας (Medical Products Agency – MPA). Η προειδοποίηση εκδόθηκε μετά από την αναφορά δύο ανεπιθύμητων κυήσεων, σε δύο γυναίκες που έπαιρναν αντισυλληπτικά χάπια, ενώ ταυτόχρονα έπαιρναν και σκευάσματα που περιείχαν εκχυλίσματα από το συγκεκριμένο φυτό, τα οποία δίδονται για την αντιμετώπιση ελαφρών μορφών κατάθλιψης.

Σε περίπτωση που κάποιος αποφασίσει να το χρησιμοποιήσει, θα πρέπει πρώτα να έχει συμβουλευτεί το γιατρό του, διότι είναι ένα φάρμακο με παρενέργειες, όπως όλα.

Απαγορεύεται η λήψη του μαζί με άλλα αντικαταθλιπτικά ή αντιπηκτικά. Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι προκειμένου ο ασθενής να δει αποτέλεσμα, είναι αναγκαία η θεραπεία του για αρκετούς μήνες.

Άτομα με καρδιολογικά προβλήματα ή υπέρταση να συμβουλεύονται τον ιατρό τους, πριν προχωρήσουν στη λήψη του σπαθόχορτου. Δε συνίσταται η χρήση του σε παιδιά κάτω των 12 ετών.

O Ε.Ο.Φ. έχει αναγνωρίσει το υπέρικο ως προϊόν φυτικής προέλευσης, εντάσσοντάς το στα συμπληρώματα διατροφής, με ένδειξη την ελαφριά κακοδιαθεσία, τη νευρική ένταση και την κατάθλιψη, με ικανότητα αλληλεπίδρασης με αντιρετροϊκά, αντιπηκτικά, αντισυλληπτικά και ανοσοκατασταλτικά φάρμακα

……………………

Σύνδρομο Sjogren, αυτοάνοση πάθηση με χαρακτηριστική ξηροφθαλμία και ξηροστομία

Αυτοάνοση διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από ελαττωμένες δακρυϊκές και σιελώδεις εκκρίσεις, προκαλώντας οφθαλμική ξηρότητα (ξηρά κερατοεπιπεφυκίτιδα) και ξηροστομία.
Το σύνδρομο Sjögren είναι μια συστηματική αυτοάνοση πάθηση, που προσβάλλει κατ’ εξοχήν τους εξωκρινείς αδένες και προπαντός τους δακρυϊκούς και σιελογόνους. Στο σύνδρομο Sjögren η ποσότητα και η ποιότητα του σάλιου και των δακρύων που παράγονται μειώνεται, γεγονός που οδηγεί σε μια χαρακτηριστική ξηροστομία και ξηροφθαλμία που αναφέρονται ως «σύνδρομο sicca» (σύνδρομο ξηρότητας). Εκτός από τους δακρυϊκούς και σιελογόνους αδένες μπορούν να ξεραθούν και οι μεμβράνες των βλεννογόνων. Έτσι οι ασθενείς έχουν συχνά την αίσθηση ύπαρξης άμμου στα μάτια, οι σιελογόνοι αδένες τους πρήζονται, δυσκολεύονται στην κατάποση και έχουν μειωμένη αίσθηση της γεύσης.
Η ονομασία του συνδρόμου προήλθε από τον Σουηδό οφθαλμίατρο Henrik Sjögren το 1933.

Είναι μια χρόνια, φλεγμονώδης νόσος που συχνά εξελίσσεται σε μια σύνθετη, συστηματική διαταραχή που μπορεί να επηρεάσει άλλους ιστούς και όργανα όπως τις αρθρώσεις, τα νεφρά και το πεπτικό σύστημα.

Αν και το σύνδρομο Sjögren μπορεί να προσβάλλει οποιαδήποτε ηλικία, είναι συχνότερο στις γυναίκες μέσης ηλικίας και η αναλογία γυναικών προς άνδρες είναι 9:1. Συνήθης ηλικία εμφάνισης είναι μεταξύ 40 και 60.
Διακρίνεται σε πρωτοπαθές, όταν δεν υπόκειται άλλη πάθηση και σε δευτεροπαθές, όταν εμφανίζεται σε άλλες αυτοάνοσες παθήσεις.
Στο 50% των ασθενών το σύνδρομο εμφανίζεται μεμονωμένο· στο υπόλοιπο 50% παρατηρείται σε συνδυασμό με άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, στη συστηματική σκλήρυνση, η θυρεοειδίτιδα, η σκληροδερμία και ιδίως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Στο σύνδρομο Sjögren, οι δακρυϊκοί και σιελογόνοι αδένες καταστρέφονται από αυτο-αντισώματα και Τ-λεμφοκύτταρα.
Περίπου το 90% των ασθενών έχουν αντιριβονουκλεοπρωτεϊνικά αντισώματα στο αίμα (αντι-Ro ή αντι-La) τα οποία θεωρούνται διαγνωστικοί δείκτες· περίπου το 75% έχουν ρευματοειδή παράγοντα, ακόμα και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Οι ασθενείς με σύνδρομο Sjögren έχουν κατά 40% έως 60% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης non-Hodgkin λεμφώματος.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:
Τα πλέον κοινά σημεία και συμπτώματα περιλαμβάνουν θολή όραση, παχύρρευστες εκκρίσεις, κνησμό και καύσο των ματιών, ελαττωμένη αίσθηση της γεύσης, δυσκολία κατάποσης και ξηρούς, ρωγμώδεις στοματικούς βλεννογόνους. Μπορούν επίσης να παρατηρηθούν διογκωμένοι παρωτιδικοί αδένες, ξηρότητα ρινικών βλεννογόνων, βρογχίτιδα και πνευμονία, αρθρίτιδα, κολπική ξηρότητα, επιμολύνσεις από Candida και αγγειίτιδα. Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν αναιμία, λευκοπενία και αυξημένη ταχύτητα καθίζησης ερυθροκυττάρων.
Τα κύρια συμπτώματα και κλινικά σημεία του συνδρόμου Sjögren είναι:
• Μειωμένη αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης.
• Ξηρό βήχα.
• Ξηρά μάτια, αίσθηση ύπαρξης άμμου.
• Ξηρό στόμα με δυσκολία στην κατάποση ή την ομιλία.
• Ξηρό δέρμα και εξανθήματα.
• Κούραση.
• Πόνο στις αρθρώσεις.
• Μυϊκό πόνο.
• Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στα χέρια ή τα πόδια.
• Πληγή στη γλώσσα ή τον λαιμό.
• Πρήξιμο σιελογόνων αδένων.
• Κολπική ξηρότητα.

Σπανιότερα, μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν:
• Διόγκωση ήπατος
• Βήχα λόγω ξηρότητας των βλενογόνων του λάρυγγα, της τραχείας και των βρόγχων
• Αγγειίτιδα, δηλ. φλεγμονή στο τοίχωμα μικρών αγγείων που εκδηλώνεται με διάφορες δερματικές βλάβες, όπως ένα πορφυρικό ή βλατιδώδες ή κνιδωτικό εξάνθημα ή ακόμη και εξελκώσεις
• Οξεία ή χρόνια παγκρεατίτιδα
• Προσβολή των νεφρών
Το φαινόμενο Raynaud εμφανίζεται, εκτός από το σύνδρομο Sjögren, και σε πολλές άλλες αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις, όπως π.χ. στη συστηματική σκλήρυνση, στο συστηματικό ερυθηματώδη λύκο, στην κρυοσφαιριναιμική αγγειίτιδα, στη μεικτή νόσο του συνδετικού ιστού κ.ά. Εντοπίζεται συνήθως στα δάκτυλα των χεριών και σπανιότερα των ποδιών, εμφανίζεται κατά την έκθεση σε ψύχος ή σε κατάσταση έντονης ψυχολογικής φόρτισης (stress) και παρουσιάζει δύο ή τρεις φάσεις: την πρώτη που χαρακτηρίζεται από έντονη ωχρότητα (άσπρισμα) τμήματος ενός ή περισσότερων δακτύλων, τη δεύτερη φάση, μετά από λίγα λεπτά, που χαρακτηρίζεται από μελάνιασμα των ίδιων τμημάτων των δακτύλων και την τρίτη που χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα επίσης των ίδιων τμημάτων των δακτύλων.

Διάγνωση
Οι εξετάσεις για το σύνδρομο Sjögren περιλαμβάνουν:
• Τα αντιπυρηνικά αντισώματα (ANA) – θετικά στις περισσότερες περιπτώσεις.
• Το ρευματοειδή παράγοντα (RF) – μπορεί να είναι θετικός.
• Αντισώματα ειδικά για σύνδρομο Sjögren – Anti-SS-A (ονομάζεται επίσης Ro) και Anti-SS-B (επίσης ονομάζεται La). Οι εξετάσεις για αυτά τα αντισώματα πραγματοποιούνται συχνά ως μέρος του προφίλ εξετάσεων που ονομάζεται ENA και είναι θετικά στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Άλλες εξετάσεις:
• Βιοψία σιελογόνων αδένων – για αναζήτηση τυχόν συσσώρευσης λεμφοκυττάρων και ύπαρξη φλεγμονής.
• Schirmer test – για τη μέτρηση της παραγωγής δακρύων.
• Rose Bengal ή πράσινο της λισσαμίνης (χρώσεις του ματιού στον κερατοειδή ή στον επιπεφυκότα) – για να αξιολογηθεί το επίπεδο καταστροφής της επιφάνειας του ματιού από την ξηρότητα.
Τα κυριότερα εργαστηριακά ευρήματα σε ασθενείς με σύνδρομο Sjögren είναι:
• Αναιμία χρόνιας νόσου
• Αυξημένη ταχύτητα καθίζησης ερυθρών αιμοσφαιρίων
• Θετικά αυτοαντισώματα
- Αντιπυρηνικά αντισώματα
- Αντι-Ro αντισώματα
- Αντι-La αντισώματα
- Ρευματοειδής παράγοντας
• Λεμφοπενία, δηλ. πτώση του απόλυτου αριθμού των λεμφοκυττάρων του περιφερικού αίματος σε επίπεδα κατώτερα των 1.500/mm3
• Ουδετεροπενία, δηλ. πτώση του απόλυτου αριθμού των λεμφοκυττάρων του περιφερικού αίματος σε επίπεδα κατώτερα των 1.500/mm3
• Θρομβοκυτταροπενία, δηλ. πτώση του απόλυτου αριθμού των αιμοπεταλίων (θρομβοκυττάρων) του περιφερικού αίματος σε επίπεδα κατώτερα των 100.000/mm3
• Υπεργαμμασφαιριναιμία
• Κρυοσφαιριναιμία
• Χαμηλά επίπεδα του παράγοντα 4 του συμπληρώματος (C4)
• Θετική βιοψία ελάσσονος σιελογόνου αδένα κάτω χείλους. Η βιοψία αυτή είναι θετική όταν αποκαλύπτει μια τουλάχιστον εστία ανά 4 mm2 αδενικού ιστού

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Δεν υπάρχει θεραπεία για το σύνδρομο Sjögren. Οι φαρμακευτικές αγωγές που συστήνονται ανακουφίζουν από τα συμπτώματα και προλαμβάνουν ή ελαχιστοποιούν τη βλάβη σε ιστούς στην επιφάνεια του ματιού.
Το σύνδρομο Sjögren μπορεί να ελεγχθεί με συμπτωματική θεραπεία. Η προσεκτική στοματική υγιεινή, χρησιμοποιώντας φθοριούχο οδοντόκρεμα και στοματικό διάλυμα καθώς και πλύσεις με χλωρεξιδίνη, και οι τακτικές οδοντιατρικές εξετάσεις είναι απολύτως απαραίτητα για την ελαχιστοποίηση των στοματικών λοιμώξεων και της τερηδόνας.
Η θεραπεία με το ανθελονοσιακό φάρμακο Υδροξυχλωροκίνη ρυθμίζει την αυτοανοσία και συνήθως βελτιώνει το αίσθημα κόπωσης.
Σε περίπτωση σοβαρότερων εξω-αδενικών εκδηλώσεων, ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν η κορτιζόνη ή άλλες ανοσοκατασταλτικές ή κυτταροτοξικές θεραπείες, ανάλογα με το είδος και τη δριμύτητα της εκδήλωσης (αρθρίτιδα, κρυοσφαιριναιμία, αγγειίτιδα, νευροπάθεια, λέμφωμα).

Χειρουργικές θεραπείες εφαρμόζονται κυρίως για τη μείωση της ξηροφθαλμίας (σύγκλειση των πόρων αποχέτευσης των δακρύων από τα μάτια στη μύτη, για να αυξηθεί η ποσότητα των δακρύων που παραμένει στο μάτι) ή την αποκατάσταση μη αναστρέψιμης βλάβης του ματιού από τη μακροχρόνια βαριά ξηροφθαλμία (μεταμόσχευση κερατοειδούς).

Τα συμπτώματα ξηρότητας αντιμετωπίζονται με διάφορα μέσα, όπως:
· Κολλύρια για τα μάτια, αποφυγή φακών επαφής
· Παστίλιες για τη ξηροστομία
· Υποκατάστατα σιέλου
· Οδοντόπαστα και σπρέι για τη ξηροστομία
· Oral balance
· Τσίχλες χωρίς ζάχαρη
· Νερό με χυμό λεμόνι
· Φυσικό ελληνικό γιαούρτι χωρίς ζάχαρη…
· Ε45 ή άλλα ενυδατικά προϊόντα για το δέρμα
· Κ-Υ λιπαντική κρέμα για την ξηρότητα του κόλπου
Ο πόνος και τα άλλα συμπτώματα αρθρίτιδας αντιμετωπίζονται με αντι-φλεγμονώδη φάρμακα, όπως ασπιρίνη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Σε ορισμένες σοβαρές περιπτώσεις είναι απαραίτητα ορισμένα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και στεροειδή.
Οι κλινικές εκδηλώσεις παράλληλων αυτοάνοσων νόσων αντιμετωπίζονται συμπτωματικά.
Πάντως κάθε ασθενής με σύνδρομο Sjögren αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση από πλευράς θεραπευτικής, αφού η ίδια πάθηση δεν παρουσιάζει τις ίδιες εκδηλώσεις σε όλους τους ασθενείς.

………………………………….

Λιποθυμία λιποθυμικό ή συγκοπτικό επεισόδιο; Πρώτες βοήθειες

Λιποθυμία ή συγκοπή ή συγκοπτικό επεισόδιο καλείται η μειωμένη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο με συνέπεια τη μειωμένη οξυγόνωση του εγκεφάλου, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια συνείδησης.

Είναι αρκετά συχνή καθώς περίπου 1 στους 3 ανθρώπους θα υποστούν κάποια στιγμή στη ζωή τους ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Δεν έχουν όμως όλα τα λιποθυμικά επεισόδια την ίδια βαρύτητα και η αιτιολογία τους ποικίλει από πολύ απλά και εύκολα αναστρέψιμα αίτια έως πολύ σοβαρή καρδιακή νόσο. Για το λόγο αυτό, αντιμετωπίστε την απώλεια αισθήσεων ως επείγουσα ιατρική κατάσταση έως την αποδρομή των σημείων και συμπτωμάτων, καθώς και τη διάγνωση της αιτίας πρόκλησης. Λιποθυμία μπορεί να συμβεί σε άτομα όλων των ηλικιών, όμως στα νεαρά άτομα είναι συνηθέστερα τα απλά, καλής πρόγνωσης αίτια, ενώ στους ηλικιωμένους συχνά το αίτιο είναι σοβαρό. Εξ’ ορισμού σοβαρή θεωρείται η λιποθυμία σε άτομα με ήδη γνωστή καρδιακή νόσο όπως καρδιακή ανεπάρκεια ή στεφανιαία νόσο.

Αιτίες λιποθυμίας είναι:
υπογλυκαιμία,
αφυδάτωση,
τραυματισμός κεφαλής,
καρδιολογικές παθήσεις,
εγκυμοσύνη,
έντονο ψυχικό στρες.
Αν νιώσετε λιποθυμική τάση, δηλαδή έχετε συμπτώματα όπως:
αδυναμία
εφίδρωση
ωχρότητα προσώπου
ναυτία
ταχυκαρδία
επιτάχυνση της αναπνοής
Ξαπλώστε ή καθίστε. Προς μείωση των πιθανοτήτων επανάληψης του λιποθυμικού επεισοδίου, μη λάβετε πολύ σύντομα όρθια στάση.
Εάν βρίσκεστε σε καθιστή θέση, τοποθετείστε την κεφαλή μεταξύ των γονάτων.
Αν υπάρχει η δυνατότητα ελέγξτε αρτηριακή πίεση, ρυθμό ή σε περίπτωση γνωστού σακχαρώδη διαβήτη σάκχαρο αίματος (για τον αποκλεισμό υπογλυκαιμίας)
Επικοινωνήστε με το γιατρό σας.
Αν αντιμετωπίσετε λιποθυμικό επεισόδιο τρίτου προσώπου:
Πρέπει να γίνουν τα εξής:

-Διαπιστώστε ότι δεν υπάρχει απόφραξη αεροφόρων οδών από τη γλώσσα που δεν είναι γυρισμένη προς τα πίσω και ότι δεν υπάρχει τροφή ή εμέσματα στο στόμα.

-Βεβαιωθείτε ότι ο ασθενής αναπνέει και έχει σφυγμούς. Αν όχι τηλεφωνήστε άμεσα στο ΕΚΑΒ (166), δώστε τα στοιχεία σας, την περιοχή που βρίσκεστε και την κατάσταση που αντιμετωπίζετε (π.χ.ένας άνδρας που δεν έχει σφυγμούς και δεν αναπνέει). Στη συνέχεια ζητείστε βοήθεια από τους παρευρισκόμενους και ξεκινήστε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (μαλάξεις στην καρδιά και τεχνητή αναπνοή) μέχρι να φτάσει βοήθεια.

-Αν ο ασθενής δεν έχει τις αισθήσεις του αλλά αναπνέει και έχει σφύξεις, τον ξαπλώνουμε στο ένα πλευρό (πλάγια) και τον έχουμε υπό παρακολούθηση μέχρι να φτάσει βοήθεια.

-Ξαπλώστε το άτομο σε οριζόντια θέση με τα πόδια ψηλά όσο το δυνατόν περισσότερο, όταν αυτό δεν έχει χάσει τις αισθήσεις του.
-Χαλαρώστε τα ρούχα, γραβάτες, ζώνες, που μπορούν να εμποδίζουν τη φυσιολογική αναπνοή.

-Εάν υπάρχει και έμετος, γυρίστε το άτομο στο πλευρό για την πρόληψη του πνιγμού.

-Κρατήστε το άτομο ξαπλωμένο για τουλάχιστον 10 – 15 λεπτά, κατά προτίμηση σε ένα δροσερό και ήσυχο χώρο. Εάν δεν είναι δυνατό, βάλτε το άτομο να καθίσει σκυμμένο, με το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια.

-Σε ενδεχόμενο τραυματισμού στο κεφάλι και πρόκληση λιποθυμικού επεισοδίου , κάνουμε τα παραπάνω με τη σειρά προτεραιότητας που αναφέραμε, τοποθετούμε ένα μαλακό αυχενικό κολάρο, το οποίο είναι απαραίτητο εξάρτημα για το φαρμακείο μας και καλούμε ασθενοφόρο ή ιατρική βοήθεια άμεσα.

-Άτομο το οποίο για οποιονδήποτε λόγο έχασε τις αισθήσεις του έστω και για λίγο πρέπει άμεσα να εξεταστεί από γιατρό για να διερευνηθούν τα αίτια αυτού του επεισοδίου απώλειας συνείδησης.

 

ΠΡΟΣΟΧΗ

Πρέπει να αποφεύγονται τα εξής:

-Μη μετακινείτε ανεύθυνα το άτομο που έχει υποστεί λιποθυμικό επεισόδιο και πιθανότατα έχει τραυματιστεί από την πτώση. Αν υποπτεύεστε τραυματισμό από την πτώση, ζητείστε ιατρική βοήθεια.

-Μη σκεπάζετε με κουβέρτες, ρούχα, γιατί η ζέστη προκαλεί αγγειοδιαστολή με αποτέλεσμα τη μειωμένη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο.

-Αποφύγετε τη χορήγηση τροφής, καφέ και αλκοόλ ή άλλων υγρών σε άτομο με μειωμένο επίπεδο συνείδησης γιατί σε ενδεχόμενη επανάληψη του λιποθυμικού επεισοδίου μπορεί να προκληθεί εμετός με εισρόφηση και πνιγμονή.

Πότε να Επικοινωνήσετε οπωσδήποτε με γιατρό
Καλέστε το 166 εάν το άτομο που λιποθύμησε:

Έπεσε από ύψος, ιδιαίτερα εάν τραυματίστηκε ή αιμορραγεί
Δεν συνέρχεται γρήγορα (μέσα σε μερικά λεπτά)
Είναι έγκυος
Είναι άνω των 50 ετών
Έχει διαβήτη (ελέγξτε για ιατρικές ταυτότητες)
Αισθάνεται πόνο, πίεση ή δυσφορία στο θώρακα
Έχει δυνατό ή ακανόνιστο καρδιακό ρυθμό
Έχει απώλεια ομιλίας, οπτικές διαταραχές ή αδυναμία να κινήσει ένα ή περισσότερα άκρα
Έχει συσπάσεις, τραυματισμό της γλώσσας ή απώλεια ελέγχου της κύστης ή του εντέρου
Ακόμα και εάν δεν πρόκειται για επείγουσα κατάσταση, το άτομο θα πρέπει να δει έναν γιατρό εάν δεν έχει λιποθυμήσει ξανά στο παρελθόν, εάν λιποθυμά συχνά ή εάν έχει νέα συμπτώματα που σχετίζονται με τη λιποθυμία.

……………………….

Μυκητιασική κολπίτιδα: Ποια τα συμπτώματα και τι να κάνετε εάν θέλετε να μείνετε έγκυος Ποια είναι η πρόληψη

Η μυκητιασική κολπίτιδα είναι μία φλεγμονή του κόλπου η οποία προκαλείται από μύκητες του γένους Candida.

Είναι αρκετά συχνή στις γυναίκες και έρευνες δείχνουν ότι 3 στις 4 εμφανίζουν συμπτώματα κολπίτιδας τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Αίτια και συμπτώματα κολπίτιδας

Οι μύκητες του γένους Candida είναι συνήθως αυτοί που προκαλούν την κολπίτιδα. Κανονικά, η ισορροπία στο pH του κόλπου εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό του συγκεκριμένου είδους μύκητα, ωστόσο μία ασθένεια ή ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό μπορεί να επηρεάσουν την οξύτητα του κόλπου και να οδηγήσουν στον πολλαπλασιασμό του μύκητα candida.

Συμπτώματα της κολπίτιδας είναι η φαγούρα στην ευαίσθητη περιοχή, το τσούξιμο κατά την ούρηση ή και όχι μόνο και η έκκριση λευκού κολπικού υγρού.

Επίσης, είναι πιθανό να νιώθετε πόνο κατά την ερωτική επαφή ή ακόμα και να δείτε αίμα στο εσώρουχό σας.

Κολπίτιδα και γονιμότητα

Η κολπίτιδα όπως φαίνεται δεν επηρεάζει τη γονιμότητα της γυναίκας, ωστόσο η ερωτική επαφή μπορεί να είναι επίπονη για μερικές ημέρες.

Καλό είναι να παρακολουθείτε τα συμπτώματα και εάν αυτά δεν υποχωρούν, καλό είναι να συμβουλευτείτε τον γιατρό σας καθώς μοιάζουν με αυτά σε άλλες πιο σοβαρές παθήσεις όπως βακτηριακή κολπίτιδα, γονόρροια και χλαμύδια.

Τι να κάνετε εάν έχετε κολπίτιδα και θέλετε να μείνετε έγκυος;

Η κολπίτιδα αντιμετωπίζεται εύκολα με τη χρήση φαρμάκων όπως κρέμες, υπόθετα ή χάπια. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσετε τη φαρμακευτική αγωγή, τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν σε διάστημα 3 με 7 ημερών.

Σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται η χρήση αντιφλεγμονωδών εάν τα συμπτώματα θεωρούνται πιο έντονα, ωστόσο ακόμα και τότε μπορείτε κανονικά να έχετε ερωτικές επαφές.

Πρόληψη μυκητιασικής κολπίτιδας

Ακολουθήστε τις εξής συμβουλές:

Κάντε καθημερινά ντουζ και φροντίστε τη σωματική σας υγιεινή
Προτιμήστε άνετα εσώρουχα και ρούχα που να επιτρέπουν την απομάκρυνση υγρασίας στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το καλοκαίρι μη μένετε για ώρα με το βρεγμένο μαγιό
Εάν για κάποιον λόγο παίρνετε αντιβίωση, καλό είναι για το διάστημα αυτό να πάρετε προβιοτικά.

………………………….

Έλλειψη ασβεστίου, χαμηλή τιμή, υπασβεστιαιμία με αδυναμία, κράμπες, σπασμούς, καταρράκτη, καρδιακές αρρυθμίες

Αν βρεθεί χαμηλό το ασβέστιο, σε εξετάσεις που κάνουμε, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο.

Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία πολλών σημαντικών λειτουργιών του οργανισμού και γι΄αυτό, σε φυσιολογικές συνθήκες, τα επίπεδά του στο αίμα διατηρούνται μέσα σε στενά όρια (8,5 – 10,5 mg/dl).

Η συντριπτική πλειοψηφία του ασβεστίου στον οργανισμό βρίσκεται στο σκελετό, ο οποίος χρησιμεύει και ως χώρος αποθήκευσής του, ενώ υπάρχει μία συνεχής ισορροπία στην ποσότητα του ασβεστίου που υπάρχει στο αίμα και στους περιφερικούς ιστούς. Στο μεταβολισμό του ασβεστίου εμπλέκονται πολλοί παράγοντες όπως η βιταμίνη D, η παραθορμόνη και οι νευροδιαβιβαστές.

 

Η διατήρηση του ασβεστίου αίματος σε σταθερά επίπεδα (ομοιοστασία) επιτυγχάνεται μέσω τριών οργάνων (έντερο, οστά, νεφροί), των οποίων η λειτουργία ρυθμίζεται από τις λεγόμενες ασβεστιοτρόπες ορμόνες (κυρίως παραθορμόνη, βιταμίνη D, κυτοκίνες). Όταν οι τιμές ολικού ασβεστίου αίματος είναι κατώτερες των 8,5 mg/dl έχουμε υπασβεστιαιμία.

Η υπασβεστιαιμία (μείωση της συγκέντρωσης του ιονισμένου ασβεστίου) μπορεί να εκδηλωθεί με:
μυϊκή αδυναμία,
τετανία,
κράμπες
σπασμούς
παράταση QT διαστήματος στο ηλεκτροκαρδιογράφημα και
καταρράκτης στους οφθαλμούς και αλλοιώσεις στα οστά.
Η κύρια αιτία υπασβεστιαιμίας είναι ο υποπαραθυρεοειδισμός (επίκτητος, ή λειτουργικός, συνήθως, από ένδεια ή περίσσεια μαγνησίου, ή οφειλόμενος σε ποικίλες γενετικές – γονιδιακές διαταραχές). Σπανιότερα αιτία αποτελούν η ανεπάρκεια βιταμίνης D, καρκίνοι, το σύνδρομο τοξικής καταπληξίας (toxic shock) η νεφρική ανεπάρκεια και η παγκρεατίτις.

Αίτια υπασβεστιαιμίας
ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ
Κληρονομικός υποπαραθυρεοειδισμός
Επίκτητος υποπαραθυρεοειδισμός (μετεγχειρητικός, HIV)
Ψευδοϋποπαραθυρεοειδισμός
Μυελοειδές καρκίνωμα θυρεοειδούς (υπερέκκριση καλσιτονίνης)
Οικογενής υπασβεστιαιμία
ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΒΙΤΑΜΙΝΗΣ D
Σύνδρομα δυσαπορρόφησης
Χρόνια νεφρική ανεπάρκεια
Ραχίτιδες
ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ
Υπερφωσφαταιμία
• Λύση όγκου
• ραβδομυόλυση
• νεφρική ανεπάρκεια
• Οξεία παγκρεατίτιδα
• Αλκοολισμός
• Θεραπεία με διουρητικά
ΔΙΑΦΟΡΑ
Σήψη
Μαζικές μεταγγίσεις
Οστεοβλαστικές μεταστάσεις (προστάτη, πνεύμονα, μαστού)
Σύνδρομο πεινασμένων οστών μετά από παραθυρεοειδεκτομή
Η υπασβεστιαιμία αποτελεί συχνά επιπλοκή οξέων σοβαρών καταστάσεων, όπως σήψης, παγκρεατίτιδας, οξείας νεφρικής ανεπάρκειας ή εμφανίζεται μετά από μαζική μετάγγιση αίματος με κιτρικό. Η χρόνια υπασβεστιαιμία είναι λιγότερο συνήθης από την υπερασβεστιαιμία και οφείλεται σε ποικιλία φαρμάκων νοσημάτων και διαταραχών. Νοσήματα με μειωμένη πρόσληψη και απορρόφηση ασβεστίου (π.χ. κακή διατροφή νοσήματα δυσαπορρόφησης), νοσήματα σχετιζόμενα με αυξημένη κάθαρση ασβεστίου από τον οργανισμό διαταραγμένο μεταβολισμό ασβεστίου ή υπερβολική άθροιση φωσφόρου (π.χ. υποπαραθυρεοειδισμός, ορισμένα νεφρικά νοσήματα, ραβδομυόλυση), αποτελούν τις πιο σημαντικές κατηγορίες νοσημάτων.

Η χρόνια υπασβεστιαιμία συχνά προκαλεί συμπτώματα όπως:
σπασμούς,
κατάθλιψη,
ψύχωση,
διαταραχές συγκέντρωσης,
καρδιακές διαταραχές,
κοιλιακό πόνο και
αναπνευστική ανακοπή.
Για την διαπίστωση της αιτίας της υπασβεστιαιμίας απαραίτητη είναι η λήψη λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς και της οικογένειάς του.

Προηγηθείσα εγχείρηση στον λαιμό συνηγορεί για βλάβη των παραθυρεοειδών από την εγχείρηση. Οικογενειακό ιστορικό υπασβεστιαιμίας οδηγεί σε αναζήτηση γενετικής διαταραχής, ενώ η παρουσία αυτοάνοσων καταστάσεων (όπως ν. Addison, ιδιαίτερα δε σε συνδυασμό με λεύκη ή και καντιντίαση δέρματος και βλεννογόνων) συνηγορεί για αυτοάνοσο πολυενδοκρινικό σύνδρομο τύπου 1. Ακόμα, ανοσολογική ανεπάρκεια σε συνδυασμό με συγγενείς ανωμαλίες συνηγορούν για το σύνδρομο DiGeorge.

Ο σχετικός εργαστηριακός έλεγχος πρέπει να περιλαμβάνει μετρήσεις στο αίμα του ασβεστίου (ολικού ή και ιονισμένου), των λευκωματινών, των φωσφορικών, του μαγνησίου και της κρεατινίνης, της παραθορμόνης (ακέραια παραθορμόνη, Intact PTH) και της 25(ΟΗ) βιταμίνης D.

Για να τεθεί η διάγνωση του υποπαραθυρεοειδισμού πρέπει η Intact PTH να είναι φυσιολογική ή αναλογικά (προς το ασβέστιο) ελαττωμένη, σε συνδυασμό με χαμηλές τιμές ασβεστίου (ολικού – διορθωμένου για τυχόν μεταβολές των λευκωματινών – ή ιονισμένου), χωρίς όμως να υπάρχει υπομαγνησιαιμία και με επίπεδα φωσφορικών ορού υψηλά ή στα ανώτερα φυσιολογικά όρια.

Σημειώνεται, ακόμα πως, το ασβέστιο ούρων 24ώρου είναι χαμηλό τόσο στην σοβαρή υπασβεστιαιμία του υποπαραθυρεοειδισμού όσο και στην έλλειψη βιταμίνης D.

Η θεραπευτική αγωγή στοχεύει στον έλεγχο των συμπτωμάτων και – παράλληλα – στην ελαχιστοποίηση των επιπλοκών. Ο τρόπος της θεραπευτικής αντιμετώπισης εξαρτάται από το αίτιο, την βαρύτητα των συμπτωμάτων, καθώς και από τα επίπεδα ασβεστίου του αίματος. Ε

Η αντιμετώπιση συνήθως περιλαμβάνει per os χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D. Σε σοβαρή υπασβεστιαιμία ή σε συμπτωματική υπασβεστιαιμία, μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλέβια γλυκονικό ή χλωριούχο ασβέστιο. Σε περίπτωση συνύπαρξης υπασβεσταιμίας και οξέωσης, η διόρθωση της υπασβεσταιμίας πρέπει να προηγείται, γιατί η οξέωση προστατεύει από την περαιτέρω μείωση της συγκέντρωσης του ιονισμένου ασβεστίου. Επειδή η αιτιολογική θεραπεία δεν είναι συνήθως δυνατή (π.χ. υποπαραθυρεοειδισμός, γενετικά σύνδρομα), η χρόνια αντιμετώπιση της υπασβεστιαιμίας με ασβέστιο και βιταμίνη D, αν και δεν είναι η ιδεώδης, παραμένει όμως και η μόνη εφικτή (με όλους τους περιορισμούς και προφυλάξεις που απαιτεί).

……………………..

Αδιάγνωστη ενδομητρίωση: H φλεγμονώδης νόσος που απειλεί τη γονιμότητα Ποια συμπτώματα περιλαμβάνει

Η ενδομητρίωση είναι μια επώδυνη χρόνια φλεγμονώδης κατάσταση κατά την οποία ο ιστός που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια της μήτρας.

Αναπτύσσεται σε άλλα σημεία-όργανα όπως στις ωοθήκες, τις σάλπιγγες, το περιτόναιο, την ουροδόχο κύστη, το έντερο, τους ουρητήρες αλλά και σε τοποθεσίες εκτός της πυέλου, όπως το διάφραγμα και πολύ σπάνια τους πνεύμονες.

Ο έκτοπος αυτός ιστός προκαλεί στα σημεία που αναπτύσσεται φλεγμονώδη αντίδραση, με αποτέλεσμα την εμφάνιση συμπτωμάτων ανάλογα με το σημείο που αναπτύσσεται, αλλά και την πρόκληση συμφύσεων με τα γειτονικά όργανα.

Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν επώδυνη έμμηνο ρύση, πυελικό πόνο, δύσκολη ή επώδυνη σεξουαλική επαφή και δυσκολία στη σύλληψη.

Οι γυναίκες με αδιάγνωστη ενδομητρίωση έκαναν πολύ λιγότερα μωρά από τις συνομίληκές τους τα χρόνια που προηγήθηκαν της διάγνωσής τους, σύμφωνα με τα ευρήματα μελέτης.

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι οι γιατροί που παρακολουθούν γυναίκες οι οποίες υποφέρουν από επώδυνη έμμηνο ρύση και χρόνιο πυελικό πόνο, θα πρέπει να έχουν κατά νου την πιθανότητα ενδομητρίωσης και να τις αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Δρ. Oskari Heikinheimo, από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ελσίνκι στη Φινλανδία.

«Οι γιατροί θα πρέπει να συζητούν με αυτές τις γυναίκες τις πιθανές επιπτώσεις στη γονιμότητά τους, ενώ η διαταραχή της γονιμότητας πρέπει να ελαχιστοποιείται μέσω της κατάλληλης θεραπείας για την ενδομητρίωση χωρίς καθυστέρηση», πρόσθεσε.

Τα ευρήματα φάνηκε να ισχύουν ανεξάρτητα από τη μορφή ενδομητρίωσης που είχαν οι γυναίκες: ωοθηκική, επιφανειακή-περιτοναϊκή, εν τω βάθει ενδομητρίωση ή άλλους τύπους.

Για να γίνει σωστή διάγνωση, μπορεί να περάσουν έως και επτά χρόνια. Η διάγνωση γίνεται συνήθως χειρουργικά, αλλά πλέον είναι αποδεκτή και η διάγνωση που βασίζεται μόνο σε υπερηχογραφικά ευρήματα ή συμπτώματα.

Λίγες λεπτομέρειες ήταν μέχρι σήμερα γνωστές για τις πιθανές επιπτώσεις της ενδομητρίωσης στη γονιμότητα, ειδικά τα χρόνια πριν από τη διάγνωση.

Οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερες από 18.000 Φινλανδές ηλικίας 15 έως 49 ετών, οι οποίες είχαν διαγνωστεί με ενδομητρίωση την περίοδο 1998-2012.

Τις σύγκριναν με περισσότερες από 35.000 γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση (ομάδα ελέγχου).

Οι γυναίκες παρακολουθούνταν μέχρι τον πρώτο τους τοκετό, την υστερεκτομή ή τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης.

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες με βάση τον τύπο της ενδομητρίωσής τους.

Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης πριν από τη χειρουργική διάγνωση ήταν 15,2 έτη. Η μέση ηλικία κατά τη στιγμή της διάγνωσης της ενδομητρίωσης ήταν 35.

Περισσότερες από 7.300 γυναίκες με ενδομητρίωση, περίπου το 40%, και περισσότερες από 23.700 γυναίκες χωρίς ενδομητρίωση, περίπου 66%, γέννησαν ζωντανό μωρό κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης.

Το ποσοστό των πρώτων ζωντανών γεννήσεων μεταξύ των γυναικών με ενδομητρίωση, ήταν το μισό από αυτό των γυναικών χωρίς την πάθηση.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων παρακολούθησης, παρατηρήθηκε ολοένα και χαμηλότερο ποσοστό πρώτης ζωντανής γέννησης σε γυναίκες με ενδομητρίωση σε σύγκριση με γυναίκες χωρίς την πάθηση.

Σε γυναίκες που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1940, η διαφορά στα ποσοστά ζωντανών γεννήσεων μεταξύ των δύο ομάδων ήταν 28% πριν από τη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης.

Αυξήθηκε σταθερά στο 87% κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.

«Υποθέτουμε ότι αυτό σχετίζεται με τη μεγαλύτερη ηλικία των γυναικών όταν γεννούν το πρώτο τους μωρό, την πρώιμη χειρουργική διάγνωση της ενδομητρίωσης και τη συσσώρευση αρνητικών επιπτώσεων της ενδομητρίωσης σε γυναίκες που επηρεάζονται από την πάθηση», δήλωσε ο Heikinheimo.

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν κατά μέσο όρο 1,93 παιδιά πριν από τη διάγνωσή τους σε σύγκριση με 2,16 για όσες δεν είχαν ενδομητρίωση.

«Η πιθανή επίδραση της ενδομητρίωσης στον επιθυμητό αριθμό παιδιών υπογραμμίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας», είπε ο Heikinheimo.

«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή η μελέτη αναφέρεται σε γεννήσεις ζωντανών γεννήσεων πριν από την οριστική διάγνωση της ενδομητρίωσης», πρόσθεσε.

………………………..

Γιατί μυρίζει ο ιδρώτας; Τι να τρώτε και τι να αποφεύγετε για φυσική οσμή;

Τι είναι o ιδρώτας;
Ο ιδρώτας είναι μια φυσική λειτουργία του οργανισμού για να δροσίσει την επιφάνεια του δέρματος σε υψηλές θερμοκρασίες, να εξισορροπεί τα επίπεδα των υγρών και των ηλεκτρολυτών, καθώς και για να αποβάλλει τις περιττές οργανικές ουσίες του οργανισμού και τις τοξίνες.

Όταν εκτίθεστε σε υψηλές θερμοκρασίες, σε καταστάσεις που προκαλούν θυμό, αμηχανία ή φόβο ή κάνετε κάποια άσκηση, η ροή του αίματος στο δέρμα σας αυξάνεται. Έκκριση των ιδρωτοποιών αδένων μπορεί να προκληθεί μετά από επίδραση διάφορων ερεθισμάτων σε συγκεκριμένες ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη, οι οποίες στην συνέχεια επενεργούν στους ιδρωτοποιούς αδένες.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απελευθερώνεται ιδρώτας από τους πόρους του, που μόλις αρχίσει να εξατμίζεται δημιουργεί ένα αίσθημα δροσιάς. Όσο για τα συστατικά του, αποτελείται κατά 99% από νερό και το υπόλοιπο 1% είναι χαλκός, αμμωνία, κρεατίνη, άλατα, ουρία, μαγγάνιο, κάλιο, νάτριο είναι μερικά από τα δεκάδες στοιχεία που αποβάλλονται κατά την εφίδρωση!

Ένας υγιής άνθρωπος χάνει σε κανονικές συνθήκες περίπου μισό λίτρο ιδρώτα την ημέρα, ενώ ένας επαγγελματίας αθλητής μπορεί να χάσει πολύ περισσότερο σε μια ζεστή μέρα. Ωστόσο, η ποσότητα και η συχνότητα της εφίδρωσης εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως η κληρονομικότητα και η υφή του δέρματος. Έτσι, για παράδειγμα, οι άνθρωποι με ξηρό δέρμα έχουν λιγότερο ενεργούς ιδρωτοποιούς αδένες, ενώ οι άνθρωποι με λιπαρό έχουν μεγαλύτερους πόρους και ιδρώνουν ευκολότερα.
Ο ιδρώτας που εκκρίνει το δέρμα είναι άοσμος και αποτελείται από νερό, ουρία, μεταλλικά άλατα και άλλα. Αν και φυσική λειτουργία, ο ιδρώτας μας φέρνει πολλές φορές σε δύσκολη θέση ειδικά όταν έχει δυσάρεστη οσμή.

Από πού όμως προέρχεται η δυσάρεστη οσμή στον ιδρώτα;
Οι αιτίες είναι πολλές, όταν ο ιδρώτας παραμένει πολλές ώρες στο δέρμα π.χ. στις μασχάλες, τότε αναπτύσσονται τα βακτηρίδια που δημιουργούν μια δυσάρεστη οσμή, άλλες αιτίες είναι η έλλειψη υγιεινής, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η κατανάλωση κάποιων τροφών όπως το σκόρδο, το κρεμμύδι, πολλά μπαχαρικά, ο καφές, το αλκοόλ και άλλα, η λήψη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής καθώς και κάποιες παθήσεις του οργανισμού.

Οι διατροφικές σας συνήθειες φαίνεται πως μπορούν να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν την έκλυση δυσάρεστων σωματικών οσμών. Μάλιστα, γι’ αυτό ενοχοποιείται -μεταξύ άλλων- και η κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών και συστατικών, όπως η καφεΐνη (καφές, τσάι, ανθρακούχα αναψυκτικά), οι τροφές με δυνατή μυρωδιά (σκόρδο, κρεμμύδι), όσες είναι πλούσιες σε λιπαρά (τηγανητά, σφολιάτες), το αυγό, το ψάρι, τα μπαχαρικά, το αλκοόλ, το κόκκινο κρέας, τα όσπρια.
Οι ντομάτες ευθύνονται για την κακοσμία του ιδρώτα στις μασχάλες. Όσοι τρώνε ντομάτες ή προϊόντα με ντομάτες έχουν πάντα κίνδυνο να μυρίζουν όταν ιδρώνουν. Στην ντομάτα υπάρχει ένα αιθέριο έλαιο που περιέχει τερπένια, ουσίες που χαρίζουν σε ορισμένα φρούτα και λαχανικά το χαρακτηριστικό άρωμα και τη γεύση τους (π.χ. στα πορτοκάλια). Έχει βρεθεί ότι οι τροφές που περιέχουν τερπένια παίζουν ρόλο στην οσμή του σώματος συνδέεται με τον τρόπο με τον οποίον οι ουσίες αυτές διασπώνται από ένζυμα παράγοντας χημικές ουσίες που δρουν στο λυκοπένιο (το αντιοξειδωτικό που χαρίζει στην τομάτα το κόκκινο χρώμα της). Η διαδικασία αυτή με τη σειρά της παράγει και άλλα χημικά τα οποία συμβάλλουν στο πώς μυρίζει το ανθρώπινο σώμα.
Όμως, ακόμα και μια μη ισορροπημένη διατροφή, που πιθανώς οδηγεί σε έλλειψη θρεπτικών συστατικών (π.χ. ψευδάργυρο, μαγνήσιο), μπορεί να ευθύνεται για την κακοσμία.

Σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, ο ιδρώτας έχει χαρακτηριστική οσμή:
Ο διαβήτης κάνει την ανάσα να μυρίζει σαν ασετόν
Η διαβητική κετοξέωση κάνει την ανάσα να μυρίζει σαν σάπιο μήλο.
Η ηπατική ανεπάρκεια την κάνει να μυρίζει σαν σάπιο ψάρι
Ο κίτρινος πυρετός κάνει το δέρμα να μυρίζει σαν ωμό κρέας.
Η φυματιώδης λεμφαδενίτιδα κάνει το σώμα να αποπνέει μια μυρωδιά μπαγιάτικης μπύρας
Η σχιζοφρένεια κάνει τον ιδρώτα να μυρίζει σαν ξύδι,
Ο τύφος κάνει το δέρμα να μυρίζει σαν φρεσκοψημένο ψωμί
Η διφθερίτιδα κάνει τον ιδρώτα να έχει μια γλυκιά μυρωδιά
Οι ουρολοιμώξεις κάνουν τα ούρα να μυρίζουν σαν αμμωνία
Η ηπατική εγκεφαλοπάθεια κάνει την αναπνοή να μυρίζει σαν φρεσκοθερισμένο τριφύλλι
Ακόμα και ορισμένες μορφές καρκίνου, όπως αυτός του μαστού, αλλάζουν τη μυρωδιά του σώματος

Συνολικά, πάνω από 50 νοσήματα αλλάζουν την χημεία του σώματος και έτσι τη μυρωδιά του στόματος, του ιδρώτα, του δέρματος, των ούρων, των ποδιών, ακόμα και των κοπράνων και των φλεγμάτων.

Αν ιδρώνετε υπερβολικά, και αυτό δεν οφείλεται στην ζέστη, μπορεί επίσης να υπάρχει κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα. Αν λοιπόν σας εκδηλωθεί ξαφνικά υπεριδρωσία ή παρατηρήσετε ότι ο ιδρώτας σας μυρίζει έντονα, καλό θα είναι να συμβουλευτείτε γιατρό. Υπεριδρωσία μπορεί επίσης να εκδηλωθεί και σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση, αλλά και στους παχύσαρκους.

Για να καταπολεμήσουμε την κακοσμία του ιδρώτα όλοι μας καταφεύγουμε στα αποσμητικά, όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν ότι υπάρχουν δυο είδη αποσμητικών τα απλά αποσμητικά – deodorant και τα ανθιδρωτικά – antiperspirant.

Πολλοί πιστεύουν ότι τα δύο αυτά προϊόντα είναι ίδια, αλλά αυτό δεν ισχύει.
Τα αντιιδρωτικά μειώνουν την υγρασία στην περιοχή της μασχάλης (μέχρι και 60%), φράσσοντας τους ιδρωτοποιούς αδένες με μικροσκοπικούς κόκκους αλάτων αλουμινίου. Τα ανθιδρωτικά λοιπόν φράζουν τους ιδρωτοποιούς αδένες του δέρματος, εμποδίζοντας έτσι την φυσική εφίδρωση του σώματος. Προσφέρουν ισχυρή στυπτική δράση και για το λόγο αυτό ερεθίζουν και ξηραίνουν το δέρμα ενώ με την πάροδο του χρόνου διαταράσσουν τις φυσικές λειτουργίες του.
Από την άλλη, τα αποσμητικά δεν σταματούν την εφίδρωση, αλλά εμποδίζουν απλώς την ανάπτυξη άσχημης μυρωδιάς. Το άρωμα και η αλκοόλη που περιέχουν σκοτώνουν τα βακτήρια που δημιουργούν την άσχημη μυρωδιά και είναι αποτελεσματικά για περίπου 12 ώρες. Τα απλά αποσμητικά δρουν πιο ήπια, δε φράζουν τους ιδρωτοποιούς αδένες του δέρματος με αποτέλεσμα να μην επηρεάζεται η λειτουργία της εφίδρωση, αλλά εμποδίζουν την ανάπτυξη της κακοσμίας εξουδετερώνοντας τα βακτηρίδια. Τα απλά αποσμητικά είναι πιο φιλικά για το δέρμα και για το λόγο αυτό είναι προτιμότερα.

Πρόληψη
Το δέρμα στις μασχάλες είναι πιο ευαίσθητο και λεπτό και συμπεριλαμβάνει τρίχες και ιδρωτοποιούς αδένες.
Λόγω της ευαισθησίας του, το δέρμα στις μασχάλες πρέπει να το φροντίζουμε καθημερινά και να διατηρούμε την υγιεινή και την καθαριότητα στην περιοχή, να προσέχουμε τη διατροφή μας και να καταναλώνουμε επαρκείς ποσότητες υγρών.
Οι συνθήκες υγρασίας και ζέστης ενισχύουν την ανάπτυξη βακτηρίων στην περιοχή και αυτοί οι μικροοργανισμοί διασπούν τα οξέα και τις πρωτεΐνες που περιέχονται στον ιδρώτα και έτσι ευνοούν τη δυσοσμία της περιοχής.
Το καθημερινό ντους και η χρήση των κατάλληλων προϊόντων για τον έλεγχο της εφίδρωσης της περιοχής μπορούν να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά το παραπάνω πρόβλημα.
Συχνά ντους, χρήση αντιβακτηριδιακού σαπουνιού, καθαρά και όχι κολλητά ρούχα φτιαγμένα από απορροφητικά φυσικά υλικά (πχ. Βαμβάκι)
Υπάρχουν, ωστόσο, διατροφικές αλλαγές που μπορείτε να κάνετε για πιο ευχάριστη και πάνω απ’ όλα φυσική σωματική οσμή:
* Αποφύγετε την υπερκατανάλωση και τον συνδυασμό στο ίδιο γεύμα τροφών που αποδεδειγμένα αλλοιώνουν δυσάρεστα τη σωματική σας οσμή. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε ένα ημερολόγιο καταγραφής των τροφών που καταναλώνετε, ώστε να εντοπίσετε τι είναι αυτό που σας ενοχλεί.
* Συμπεριλάβετε στο καθημερινό σας διαιτολόγιο τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες (π.χ. φρούτα, λαχανικά, ολικής άλεσης προϊόντα). Η δίαιτα που είναι φτωχή σε φυτικές ίνες προκαλεί δυσλειτουργίες του εντέρου και δυσκοιλιότητα, που μπορεί να συμβάλλουν στην κακή οσμή του σώματος.
* Φροντίστε να έχετε μια πλήρη και σωστά σχεδιασμένη διατροφή, που να περιλαμβάνει όλες τις ομάδες τροφίμων. Έτσι, θα περιορίσετε το ενδεχόμενο να εμφανίσετε κάποια διατροφική έλλειψη που να έχει ως σύμπτωμα και τη δυσάρεστη σωματική οσμή.
* Αποφύγετε τα καυτερά και τα φαγητά με πολλά μυρωδικά, που επιδεινώνουν την κακοσμία.
* Καταναλώστε τροφές που συνδέονται με την έκλυση δροσερού σωματικού αρώματος, όπως είναι τα εσπεριδοειδή και γενικότερα οι τροφές που περιέχουν βιταμίνη C (λεμόνια, πορτοκάλια, γκρέιπφρουτ, ακτινίδια, φράουλες).
* Τα αρωματικά φυτά μπορούν να κάνουν θαύματα. Έτσι, η κατανάλωση μαϊντανού, σέλινου και δυόσμου μπορεί να σας βοηθήσει να εξουδετερώσετε εν μέρει τις ισχυρές οσμές.

………………………

Καούρες, Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Αντιμετώπιση με απλές καθημερινές αλλαγές

1 στους 5 παθαίνουν καούρες μια φορά την εβδομάδα. To πάχος, το κάπνισμα, το αλκοόλ επιδεινώνουν τις καούρες. H επίδραση της Γαστροοισοφαγικής Παλινδρομικής Νόσου δεν περιορίζεται στα κλινικά συμπτώματα, αλλά επηρεάζει πολύ αρνητικά την καθημερινή ποιότητα ζωής των ασθενών.

Τι είναι η καούρα;
Η καούρα είναι μια αίσθηση καψίματος που ανεβαίνει από το στομάχι σας ή από χαμηλά στο θώρακα προς το λαιμό σας. Ετυμολογικά ο ορός καούρα προέρχεται από το ρήμα «καίω» και το παραγωγικό επίθημα «-ούρα». Είναι καυστικός, πόνος ο οποίος ξεκινά ψηλά στο στομάχι, ανεβαίνει πίσω από το στήθος και ενίοτε φτάνει μέχρι το λαιμό και συνοδεύεται συνήθως από ξινίλα και αναγωγή.

Ορισμένες φορές μπορεί να αισθανθείτε ότι οι τροφές επιστρέφουν στο λαιμό, και μερικοί άνθρωποι νιώθουν ξινίλα ή πικρή γεύση στο πίσω μέρος του στόματος. Η καούρα μπορεί να διαρκέσει αρκετές ώρες και είναι συχνά χειρότερη μετά το φαΐ, ή όταν ξαπλώνετε ή σκύβετε. Η καούρα είναι το πιο κοινό σύμπτωμα της παλινδρόμησης

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΑΣΤΡΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ;
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) είναι μια χρόνια νόσος του πεπτικού η οποία συμβαίνει όταν το οξύ από το στομάχι ή, ενίοτε, χολή ρέει πίσω (παλινδρομεί) στον οισοφάγο. Η παλινδρόμηση του οξέος ερεθίζει την εσωτερική επιφάνεια του οισοφάγου και προκαλεί σημεία και συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.

Παλινδρόμηση εμφανίζεται όταν ανεβαίνει το οξύ από το στομάχι σας, το οποίο βρίσκεται εκεί για να σας βοηθά να χωνεύετε το φαγητό σας, στον οισοφάγο σας (το σωλήνα που συνδέει το στόμα σας με το στομάχι σας), προκαλώντας ερεθισμό, πόνο και ενόχληση. Άλλα συμπτώματα της παλινδρόμησης περιλαμβάνουν δυσκολία να καταπιείτε, υπερβολικό ρέψιμο και αναγωγή

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν την οπισθοστερνική δυσφορία και το κάψιμο με τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και αντιόξινα φάρμακα. Αλλά για τα άτομα με ΓΟΠΝ, αυτά τα απλά μέσα μπορούν να προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση. Άτομα με ΓΟΠΝ μπορεί να χρειαστούν ισχυρότερα φάρμακα, ακόμη και χειρουργική επέμβαση, για τη μείωση των συμπτωμάτων.

Ποια είναι τα συμπτώματα για την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση;
Ένα αίσθημα καύσου στο στήθος σας (καούρα), μερικές φορές μπορεί να μεταδοθεί στο λαιμό, μαζί με μια πικρή γεύση στο στόμα σας
Πόνος στο στήθος
Δυσκολία στην κατάποση (δυσφαγία)
Ξηρός βήχας
Βραχνάδα ή πονόλαιμο
Αναγωγή τροφής ή ξινό υγρό στο στόμα (γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση)
Αίσθημα ξένου σώματος στο λαιμό
Πόσο σοβαρό είναι αυτό;

Οι περισσότεροι άνθρωποι παθαίνουν παλινδρόμηση πού και πού, αλλά ορισμένοι υποφέρουν απ’ αυτήν πιο τακτικά.
 Αν παθαίνετε καούρα ή άλλα συμπτώματα παλινδρόμησης πάνω από δύο φορές την εβδομάδα, ή αυτά τα συμπτώματα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην καλή κατάσταση της υγείας σας, μπορεί να πάσχετε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση

Η πάθηση ΓΟΠΝ μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής και μπορεί να προκαλέσει βλάβη στον οισοφάγο σας αν δεν υποβληθείτε στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή.

Αν πάσχετε από ΓΟΠΝ, το ανερχόμενο στομαχικό οξύ μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και βλάβη στο εσωτερικό τοίχωμα του οισοφάγου σας. Δεν είναι δυνατό να γνωρίζετε από τα συμπτώματά σας αν έχετε ή όχι υποστεί βλάβη στον οισοφάγο σας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να δείτε το γιατρό σας αν έχετε ενοχλητικά συμπτώματα ή τα συμπτώματά σας εμφανίζονται πάνω από δύο φορές την εβδομάδα. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η πάθηση ΓΟΠΝ μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σοβαρότερες επιπλοκές. Ευτυχώς, πολλές από αυτές τις επιπλοκές μπορούν να αποφευχθούν με τη σωστή παρακολούθηση.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου;

Οι συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη ΓΟΠΝ είναι:

Η παχυσαρκία
Η διαφραγματοκήλη
Η εγκυμοσύνη
Το κάπνισμα
Η ξηροστομία
Το άσθμα
Ο διαβήτης
Καθυστέρηση της κένωσης του στομάχου
Νόσοι του συνδετικού ιστού, όπως η σκληροδερμία
Η νόσος Zollinger-Ellison
Θεραπευτική αγωγή

Η καούρα και η παλινδρόμηση μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα που εξουδετερώνουν ή μειώνουν την ποσότητα οξέος στο στομάχι σας. Αυτό μειώνει την ενόχληση που προκαλείται από το ανερχόμενο στομαχικό οξύ και επιτρέπει στο εσωτερικό τοίχωμα του οισοφάγου σας να επουλωθεί.

Η αντιμετώπιση της καούρας και γενικότερα της ΓΟΠΝ έχει ως στόχους:

Αλκαλοποίηση των γαστρικών οξέων. Αυτό γίνεται με τη χρήση αντιόξινων φαρμάκων (Maalox, Simeco, Riopan κ.ά.). Έχουν συμπτωματική δράση (ανακουφίζουν την καυσαλγία).
Μείωση της παραγωγής των γαστρικών οξέων (υγρών). Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι: αναστολείς των Η2- υποδοχέων (ρανιτιδίνη), αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (ομεπραζόλη). Επιτυγχάνουν μεγαλύτερη καταστολή των οξέων και η θεραπεία με αυτά έχει μεγαλύτερη διάρκεια.
Μεταβολή της κινητικότητας του στομάχου. Τα γαστροκινητικά που χρησιμοποιούνται είναι η μετοκλοπραμίδη (Primperan), η δομπτριδόνη (tb. Cilroton) και η σιζαπρίδη (tb. Alimix), της οποίας όμως οι παρενέργειες έχουν περιορίσει τη χρήση.
Μέτρα που αφορούν στον τρόπο ζωής σε σχέση:
α) με δίαιτα (όχι σε καφέ, γλυκά σιροπιαστά, σοκολάτα, λιπαρά, οινοπνευματώδη ποτά),
β) καθημερινές συνήθειες: μικρά γεύματα και συχνά, απώλεια βάρους, αποφυγή κατάκλισης τουλάχιστον δύο ώρες μετά το φαγητό, όχι στενά ρούχα.
Χειρουργική αντιμετώπιση. Σε ανατομικές βλάβες σοβαρού βαθμού:
Διαφραγματοκήλη (θολοπλαστική).
Πυλωρική στένωση (πυλωροπλαστική κατά Nissen).
Υπάρχουν επίσης ορισμένες αλλαγές διατροφής και τρόπου ζωής που μπορούν να βοηθήσουν προκειμένου να μειωθεί η εμφάνιση συμπτωμάτων.

Ποιες αλλαγές πρέπει να κάνετε στον τρόπο της ζωής σας;
Κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής σας μπορεί να συμβάλει στη μείωση της συχνότητας της καούρας. Προσπαθήστε:

Να διατηρήσετε ένα υγιές βάρος. Το περίσσιο λίπος μπορεί να ασκήσει πίεση στην κοιλιά σας, να ανεβάσει το στομάχι σας και να προκαλέσει παλινδρόμηση οξέος στον οισοφάγο σας. . Αν το βάρος σας είναι ιδανικό προσπαθήστε να το διατηρήσετε.. Εάν είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, προσπαθήστε να χάσετε βάρος αργά – δεν υπερβαίνει το 0,5 έως 1 κιλό την εβδομάδα. Ρωτήστε το γιατρό σας για βοήθεια στη διαμόρφωση μιας στρατηγικής για την απώλεια βάρους που θα λειτουργήσει για σας.
Αποφύγετε στενά και σφιχτά ρούχα.Ρούχα που που είναι σφιχτά γύρω από τη μέση σας μπορεί να ασκήσουν πίεση στην κοιλιά σας και να χαλαρώσουν τον κατώτερο οισοφαγικό σφιγκτήρα.
Αποφύγετε τροφές που προκαλούν καούρα.Αυτές διαφοροποιούνται από άτομο σε άτομο. Κάποιες κοινές τροφές όπως τα λιπαρά ή τηγανητά τρόφιμα, το αλκοόλ, η σοκολάτα,η μέντα, το σκόρδο, το κρεμμύδι και η καφεΐνη μπορεί να χειροτερέψουν την καούρα.
Μην ξαπλώνετε μετά από ένα γεύμα.Περιμένετε τουλάχιστον δύο με τρεις ώρες μετά το φαγητό πριν την ξεκούραση σε κρεββάτι ή την κατάκλιση για ύπνο.
Μπορείτε να ανεβάσετε το προσκέφαλο του κρεβατιού σας. Μια κλίση 40 μοιρών περίπου βοηθά αρκετά . Τοποθετείστε ξύλο ή τσιμεντόλιθους κάτω από τα πόδια του κρεβατιού σας στην άκρη του κρεβατιού. Εάν δεν είναι δυνατόν να ανυψώσετε το κρεβάτι σας, μπορείτε να εισαγάγετε μια σφήνα ανάμεσα στο στρώμα σας και την βάση του κρεβατιού για να ανυψώσει το σώμα σας από τη μέση και πάνω. Σφήνες είναι διαθέσιμες σε φαρμακεία και καταστήματα ιατρικού εξοπλισμού
Αποφύγετε το κάπνισμα.Το κάπνισμα μειώνει την ικανότητα του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα να λειτουργήσει σωστά.
Συμβουλές για μείωση των συμπτωμάτων της παλινδρόμησης
Διατροφή

Συγκεκριμένες τροφές μπορούν να επιδεινώσουν την παλινδρόμηση και την καούρα. Αυτές οι τροφές μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Προσπαθήστε
να προσδιορίσετε και να αποφεύγετε τις τροφές που επιδεινώνουν τα συμπτώματά σας.
Οι τροφές που προκαλούν συνήθως αύξηση της παλινδρόμησης και της καούρας περιλαμβάνουν λιπαρά και τηγανισμένα φαγητά, πικάντικες τροφές, σοκολάτα, οινοπνευματώδη και καφεΐνη.
Αποφεύγετε να τρώτε για τρεις ώρες πριν πάτε για ύπνο.
Τρώτε μικρότερα, συχνότερα γεύματα.
Τρόπος ζωής

Το κάπνισμα μπορεί να επιδεινώσει την καούρα, γι’ αυτό είναι καλή ιδέα να σκεφτείτε να το κόψετε.
Προσπαθήστε να χάσετε περιττό βάρος. Η παχυσαρκία ασκεί πρόσθετη πίεση στο στομάχι σας.
Αποφεύγετε ρουχισμό με σφιχτές ζώνες.
Όταν ξαπλώνετε, προσπαθήστε να έχετε το κεφάλι σας 
πιο ψηλά από το στομάχι σας.
Προσπαθήστε να μειώσετε το στρες όσο το δυνατόν περισσότερο.
Πότε πρέπει να δείτε ένα γιατρό άμεσα;

Ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια αν έχετε πόνο στο στήθος, ιδιαίτερα όταν συνοδεύεται από άλλα σημεία και συμπτώματα όπως δύσπνοια ή πόνος στη γνάθου ή πόνο στο χέρι. Αυτά μπορεί να είναι σημεία και συμπτώματα της καρδιακής προσβολής.

…………………………..

Ουρεόπλασμα μυκόπλασμα, σεξουαλικώς μεταδιδόμενο βακτήριο που προκαλεί τσούξιμο, πόνο, εκκρίσεις

Τα μυκοπλάσματα (στα οποία ανήκει και το ουρεόπλασμα) είναι οι μικρότεροι προκαρυωτικοί μικροοργανισμοί
Tο ουρεόπλασμα (Ureaplasma urealyticum) αποτελεί μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του γεννητικών οργάνων τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών.

Έχει βρεθεί σε περίπου 70% των σεξουαλικά ενεργών ανθρώπων.

Το είδος μυκοπλασμάτων αποτελείται από οκτώ γένη, συμπεριλαμβανομένων των mycoplasma, ureaplasma, acholeplasma, anaeroplasma και asteroloplasma. Υπάρχουν πάνω από 200 είδη μυκοπλασμάτων και τα 13 από αυτά καθώς και δύο είδη acholeplasma και δύο είδη ureaplasma έχουν απομονωθεί από τον άνθρωπο. Ωστόσο, μόνο έξι είδη, πέντε από τα οποία ανιχνεύονται στο ουρογεννητικό σύστημα τεκμαίρεται ότι ανήκουν στους παθογόνους παράγοντες για τον άνθρωπο. Το γένος Mycoplasma pneumoniae είναι παθογόνο των αναπνευστικών οδών. Το είδος ureaplasma είναι μοναδικό επειδή έχει την ικανότητα να υδρολύει την ουρία. Είναι άγνωστο αν υπάρχει διαφορά στην παθογένεια μεταξύ των δύο ειδών των ureaplasma, των U. urealyticum και U. Parvum.

 

Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 1999, βρέθηκε ότι το 10% των δημόσιας χρήσης τουαλετών έχουν πάνω τους το ουρεάπλασμα και ότι αυτό μπορεί να ζήσει πάνω στα καπάκια της τουαλέτας για 2 ώρες.

Τα είδη μυκοπλασμάτων που απομονώθηκαν στον άνθρωπο είναι :
Mycoplasma pneumoniae
Mycoplasma hominis
Mycoplasma genitalium
Mycoplasma fermentans (incognitus strain)
Ureaplasma urealyticum
Ureaplasma parvum
Μεταδίδονται με σεξουαλική επαφή, Διαπλακουντιακά και κατά τον τοκετό. Τα βρέφη επιμολύνονται κατά τον τοκετό με την διάβαση τους από μολυσμένη γεννητική οδό.

Έχει, συσχετιστεί με έναν αριθμό ασθενειών στον άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένης της μη-ειδικής ουρηθρίτιδας, της στειρότητας, της χοριοαμνιονίτιδας, του θνησιγενούς πρόωρου τοκετού, και, στην περιγεννητική περίοδο με πνευμονία, βρογχοπνευμονική δυσπλασία και μηνιγγίτιδα.

Τα Ureaplasma spp. απομονώνονται από το 40-80% των κολποτραχηλικών δειγμάτων σεξουαλικά ενεργών γυναικών.

Το Μ.hominis από το 2-40%. Τα ποσοστά είναι χαμηλότερα στους άνδρες. Ένα μικρό ποσοστό ενηλίκων που είναι αποικισμένοι στο κατώτερο ουρογεννητικό σωλήνα αναπτύσσουν συμπτωματική νόσο.

Ureaplasma spp/ M. genitalium μπορεί να ευθύνονται για σημαντικό ποσοστό περιπτώσεων ΝGU που δεν οφείλονται σε χλαμύδια.

Περισσότερα από 20% των νεογέννητων και κυρίως μη τελειόμηνα νεογνά μπορεί να αποικισθούν από Ureaplasma.Ο αποικισμός υποχωρεί συνήθως στους 3 μήνες.

Συμπτώματα

Το ουρεόπλασμα πολλές φορές συμβιώνει με τον άνθρωπο, χωρίς να προκαλεί βλάβες.

Δεν υπάρχει κολπίτιδα από ουρεόπλασμα. Αυτό συνυπάρχει πολύ συχνά σε κολπίτιδες άλλης αιτιολογίας (κυρίως από gardnerella vaginalis και διάφορα αναερόβια μικρόβια).

Ωστόσο σε ευαίσθητα άτομα προκαλεί μία ποικιλία κλινικών συνδρόμων και λοιμώξεων.

Συγκεκριμένα μπορεί να προκαλέσει:

Στην γυναίκα κολπίτιδα, ουρηθρίτιδα, τραχηλίτιδα, σαλπιγγίτιδα, αυξημένες εκκρίσεις κολπικών υγρών, τσούξιμο και πόνο.

Στον άνδρα ουρηθρίτιδα, πόνο και τσούξιμο κατά την ούρηση, καθώς, και διόγκωση και πόνο της επιδιδυμίδας.

Σε πολλές περιπτώσεις η λοίμωξη από ουρεόπλασμα μπορεί να είναι ασυμπτωματική και μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του ασθενούς, διότι έχει αποδειχθεί ότι η χρόνια λοίμωξη από ουρεόπλασμα συσχετίζεται με στειρότητα.

Ακόμα μπορεί να προκαλέσει:

Σύνδρομο Reiter. Πρόκειται για ένα σπάνιο σύνδρομο, που αναπτύσσεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδράσει ανώμαλα, με αποτέλεσμα την γενικευμένη προσβολή του οργανισμού με επιπεφυκίτιδα, αρθρίτιδα, ουρηθρίτιδα-τραχηλίτιδα, εκτεταμένες βλεννογονοδερματικές βλάβες.

Αρθρίτιδα. Η αρθρίτιδα μπορεί να είναι αντιδραστική ή να οφείλεται σε άμεση προσβολή της άρθρωσης από το μυκόπλασμα, κατάσταση που παρατηρείται κυρίως σε ασθενείς με υπογαμα σφαιριναιμία.

Προσβολή καρδιακής βαλβίδας ή προσθετικής άρθρωσης.

Βρεφική χρόνια πνευμονοπάθεια ή πνευμονία σε βρέφη μικρού βάρους που μολύνθηκαν κατά την γέννηση.

Μύθοι και αλήθειες για το Ureaplasma
Ως προς τα Ureaplasma spp. δεν υπάρχει ισχυρή αιτιολογική σχέση με Πυελίτιδα (PID).

Μπορεί όμως να προκαλέσουν φλεγμονή του πλακούντα και να εισβάλλουν στον αμνιακό σάκο προκαλώντας επίμονη φλεγμονή, χοριοαμνιονίτιδα, δυσμενή έκβαση της κύησης, συμπεριλαμβανομένου και προωρου τοκετού.

Η συσχέτιση παρ’όλα αυτά μεταξύ αυτομάτων αποβολών και εμβρυικών θανάτων παραμένει αμφιλεγόμενη.

Στις γυναίκες Ureaplasma spp αλλά όχι Μ. Hominis μπορεί να ενέχεται στο οξύ ουρηθρικό σύνδρομο.

Ureaplasma spp έχουν ενοχοποιηθεί για μη χλαμυδιακή μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα στους άνδρες.

Διάγνωση – Δειγματοληψία

Η εξέταση μπορεί να γίνει σε κολπικό-τραχηλικό υγρό, οφθαλμικό υγρό, αίμα, σπέρμα, ούρα, ιστό περιόδου και αμνιακό υγρό.

Προσδιορισμός

Το εργαστήριο μπορεί με τη μέθοδο της ποσοτικής PCR να ανιχνεύσει με μεγάλη ευαισθησία > 95% την ύπαρξη του βακτηρίου Ureaplasma urealyticum στο δείγμα.

Θεραπεία

Η θεραπεία δεν είναι απαραίτητη σε όσους φέρουν το μικρόβιο. Οι ασθενείς που πάσχουν από ασθένειες που προκαλούνται από το γένος Mycoplasma ή Ureaplasma θα πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά. Αντίθετα, ασθενείς που διαπιστώνεται ότι αποίκισαν έναν από τους οργανισμούς αυτούς, αλλά που δεν έχουν κλινικές εκδηλώσεις, δεν απαιτούν θεραπεία. Λαμβανομένης όμως υπόψη της δυσκολίας για να τεθεί η διάγνωση της παθογόνου λοίμωξης που σχετίζεται με τα μυκοπλάσματα, οι ασθενείς συχνά αντιμετωπίζονται εμπειρικά.

Η εκρίζωση του ουρεοπλάσματος από το κατώτερο γεννητικό σύστημα (κυρίως από τον κόλπο) είναι δύσκολη. Αιτία γι’αυτό είναι το ότι το όξινο pH του κόλπου αδρανοποιεί τα αποτελεσματικά αντιβιοτικά όπως η ερυθρομυκίνη.

Η θεραπεία επιλογής βασίζεται στην αναμενόμενη in vitro ευαισθησία του μικροοργανισμού στα αντιβιοτικά. Αντιβιοτικά επιλογής είναι οι τετρακυκλίνες, τα μακρολίδια και οι κινολόνες. Σε αυτά έχουν ευαισθησία τα περισσότερα των μυκοπλασμάτων και των ειδών ureaplasma.

Η δοξυκυκλίνη είναι το φάρμακο εκλογής, αλλά και η αζιθρομυκίνη χρησιμοποιείται, επίσης, για 5 ημέρες. Η στρεπτομυκίνη είναι μια εναλλακτική λύση, αλλά πρέπει να χορηγείται με ένεση. Οι πενικιλλίνες είναι αναποτελεσματικές για το U. urealyticum γιατί δεν έχει κυτταρικό τοίχωμα που είναι ο κύριος στόχος του φαρμάκου.

ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΩΣ
Η χρήση προφυλακτικού ελαττώνει τη συχνότητα εμφάνισης διαφόρων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νόσων, γονόρροιας, ουρεοπλάσματος και πυελικής φλεγμονής.

Να πλένεστε με άφθονο τρεχούμενο νερό μετά τη σεξουαλική επαφή. Μην κάνετε κατάχρηση χημικών καθαριστικών στον κόλπο. Η κατάχρηση καθαριστικών μπορεί να αλλοιώσει τις αμυντικές ικανότητες της τοπικής χλωρίδας.

Πίνετε αρκετό νερό (τουλάχιστον οκτώ ποτήρια ημερησίως).

Η ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει, καθημερινή πρόσληψη γαλακτοκομικών προϊόντων, φρούτων και λαχανικών, αποφυγή υπερκατανάλωσης κρέατος και ζωικών λιπαρών, αποφυγή καπνού και καθιστικής ζωής, τονώνει το αμυντικό σύστημα υγιών ατόμων.

Οι χρονίως πάσχοντες πρέπει να ακολουθούν τις ενδεικνυόμενες για την πάθησή τους ιατρικές οδηγίες.

…………………………………….

Μια διατροφή πλούσια σε λιπαρά μπορεί να προλάβει την καρδιαγγειακή νόσο, σύμφωνα με παγκόσμια μελέτη.

Μια διατροφή πλούσια σε λιπαρά δεν είναι προβληματική για την υγεία και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου και του πρόωρου θανάτου, σύμφωνα με μια παγκόσμια μελέτη που διεξήχθη σε 80 χώρες, προκαλώντας αμφισβήτηση στη σύσταση να περιορίζονται τα τρόφιμα πλούσια σε λιπαρά γαλακτοκομικά προϊόντα.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο European Heart Journal Global study, έδειξε ότι φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά (κυρίως με πλήρες λίπος), ξηροί καρποί, όσπρια και ψάρια συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο εμφράγματος και πρόωρου θανάτου σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Η προσθήκη ακατέργαστου κόκκινου κρέατος ή ολικών δημητριακών είχε ελάχιστη επίδραση στα αποτελέσματα υγείας
Τα χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος τρόφιμα έχουν κεντρικό ρόλο στην προσοχή του κοινού, της βιομηχανίας τροφίμων και των πολιτικών, με τις εταιρείες να επικεντρώνονται στη μείωση του λίπους και του κορεσμένου λίπους, δήλωσε ο δρ. Andrew Mente του Ινστιτούτου Έρευνας για τη Δημόσια Υγεία, Πανεπιστήμιο McMaster στον Καναδά. Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η αύξηση των προστατευτικών τροφίμων, όπως οι ξηροί καρποί (συχνά αποφεύγονται λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες), το ψάρι και τα γαλακτοκομικά, παρά η περιορισμένη κατανάλωση γαλακτοκομικών (ιδιαίτερα με πλήρες λιπαρά) σε πολύ μικρές ποσότητες. Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι μπορούν να συμπεριληφθούν έως δύο μερίδες την ημέρα γαλακτοκομικά, κυρίως με πλήρες λιπαρά, σε μια υγιεινή διατροφή. Αυτό είναι σύμφωνο με τη σύγχρονη επιστήμη της διατροφής που δείχνει ότι τα γαλακτοκομικά, ιδιαίτερα με πλήρες λίπος, μπορεί να προστατεύουν από υψηλή αρτηριακή πίεση και μεταβολικό σύνδρομο, είπε ο Mente.

…………………….

Μύκητες στη θάλασσα. Τι να κάνετε για να προλάβετε τις καλοκαιρινές μυκητιάσεις; Τι πρέπει να προσέξετε;

Είναι γεγονός ότι τους καλοκαιρινούς μήνες, οι γυναίκες ταλαιπωρούνται συχνά από κολπίτιδες, οι οποίες εκδηλώνονται με ενοχλητικά συμπτώματα, που επηρεάζουν την ποιότητα της καθημερινής τους ζωής.

Η μυκητιασική κολπίτιδα αποτελεί το 20% περίπου των κολπίτιδων. Ειδικά το καλοκαίρι, η συχνότητα των μυκητιάσεων είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού η ζέστη και η τοπική υγρασία που αυξάνεται από την έντονη εφίδρωση, είναι παράγοντες που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων.

H ζεστή άμμος της θάλασσας περιέχει μικροοργανισμούς (μύκητες, παράσιτα, κόκκους), οι οποίοι μπορεί να προέρχονται από ούρηση και αφόδευση ζώων (σκύλοι, γάτες, πουλιά), που μπορεί να μεταφερθούν στα εξωτερικά και εσωτερικά όργανα της γυναίκας με άσχημες συνέπειες.

Οι μύκητες είναι ένα από τα πλέον συνηθισμένα γυναικολογικά προβλήματα, με το οποίο όλες οι γυναίκες θα έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωπες. Σύμφωνα με μελέτες μάλιστα, τρεις στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν κολπική μυκητίαση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.

Συμπτώματα κολπικής μυκητίασης
Γίνονται αντιληπτοί από τη φαγούρα, το τσούξιμο και τον ερεθισμό στην περιοχή του κόλπου και συνήθως, οφείλονται στη μακροχρόνια λήψη αντιβιοτικών, στη μείωση της άμυνας του οργανισμού και σε ορμονικές διαταραχές, επίσης εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη.

Ωστόσο, το καλοκαίρι, πίσω από τους μύκητες κρύβονται τα στενά και συνθετικά ρούχα και εσώρουχα, τα βρεγμένα μαγιό που στεγνώνουν πάνω μας, καθώς και τα σερβιετάκια σε καθημερινή βάση. Οι μυκητιασικές κολπίτιδες οφείλονται συνήθως στον μύκητα Candida albicans. Η τοπικά αυξημένη υγρασία και η θερμοκρασία του καλοκαιριού δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για ανάπτυξη κολπικής μυκητίασης.

Είναι λανθασμένη η εντύπωση ότι οι γυναίκες ‘κολλούν’ τους μύκητες από τη θάλασσα. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η περιοχή όπου κολυμπούν να είναι πολύ μολυσμένη, ουσιαστικά δηλαδή να απαγορεύεται η κολύμβηση. Υπάρχουν βέβαια και συνθήκες που ευνοούν την ανάπτυξη μυκήτων, όπως η λήψη αντιβιοτικών ή αντισυλληπτικών.

Πώς θα τις προλάβετε την κολπική μυκητίαση;
-Ακολουθείτε τους κανόνες υγιεινής, αποφεύγοντας την χρήση αντισηπτικών και κολπικών πλύσεων (χωρίς ιατρική οδηγία).

-Αποφεύγετε τα συνθετικά εσώρουχα, τα πολύ στενά παντελόνια και τα σερβιετάκια.
Καλό είναι να φοράτε βαμβακερά εσώρουχα και να αποφεύγετε τα συνθετικά που ευνοούν την υγρασία λόγω ιδρώτα.

-Βεβαιωθείτε ότι οι πετσέτες του μπάνιου που χρησιμοποιείτε είναι προσωπικές και ότι αλλάζονται συχνά

-Διατηρείτε την υγιεινή της περιοχής με τοπικές πλύσεις με χαμομήλι, αποφεύγοντας τα αφρόλουτρα ή τα αντισηπτικά προϊόντα που πιθανόν να αλλάξουν το pΗ της ευαίσθητης περιοχής σας.

-Στην παραλία χρησιμοποιούμε πάντα πετσέτα και δεν καθόμαστε πάνω στην άμμο ή την ξαπλώστρα απευθείας.

-Κάνετε ντους τουλάχιστον σε καθημερινή βάση και ιδιαίτερα μετά το κολύμπι και την παραλία.

-Επιλέγουμε καθαρές θάλασσες και πισίνες για το μπάνιο μας. Πολλά μικρόβια μπορεί να μεταφερθούν από τα μολυσμένα νερά τους.

-Αν κολυμπάτε σε πισίνα, κάνετε ντους επιμελώς πριν ντυθείτε, ώστε να απαλλαγείτε από το χλωριωμένο νερό και ανεπιθύμητα μικρόβια.

-Αλλάζετε το βρεγμένο μαγιό με στεγνό.

-Διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και γιαούρτι θωρακίζει την άμυνα του οργανισμού.

-Σιδερώνετε τα εσώρουχα σας.

-Αν και η χρήση ταμπόν μπορεί να σας εξασφαλίσει μερικές παραπάνω μέρες στην παραλία, αποφεύγετε το κολύμπι όταν η ροή της περιόδου είναι μεγάλη και αλλάζετε τα ταμπόν συχνότερα από ότι συνήθως.

-Δεν ξεχνάμε να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό στις σεξουαλικές μας επαφές.

Οι μύκητες στους άνδρες:
Οι μύκητες δεν κάνουν διακρίσεις, μεταξύ ανδρών και γυναικών. Στους άνδρες ωστόσο, εμφανίζονται σε μικρότερη συχνότητα από ότι στις γυναίκες. Εάν παρατηρήσετε τσούξιμο ή φαγούρα, ή αντιληφθείτε ότι εμφανίστηκε κάποιο εξάνθημα ή ερυθρότητα στην περιοχή, τότε μάλλον πρόκειται για μύκητες. Οφείλονται κατά κύριο λόγο στην πτώση της άμυνας του οργανισμού, ή στα επίπεδα του σακχάρου. Ενώ μεταδίδονται και μέσω της σεξουαλικής επαφής.

Μυκητίαση και εγκυμοσύνη
Το 30% των εγκύων υποφέρουν από μυκητιασικές κολπίτιδες, κι αυτό οφείλεται στην αύξηση των οιστρογόνων και των γαλακτοβακκίλων του κόλπου, που ευνοούν την υπερανάπτυξη των μυκήτων. Γενικά, κατά την κύηση οι κολπικές εκκρίσεις είναι αυξημένες, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Παρόλα αυτά, αν η υπερέκκριση συνοδεύεται από δυσοσμία, κνησμό ή αίσθημα καύσης, η έγκυος πρέπει να απευθύνεται στο γυναικολόγο.

Θεραπεία

Για τις μυκητιάσεις του κόλπου ο γυναικολόγος συνιστά συνήθως κολπικά υπόθετα, μια πομάδα ή λοσιόν για τοπική επάλειψη και χάπια.

Τι πρέπει να προσέξετε

Προτού χορηγηθεί θεραπεία για μία κολπίτιδα θα πρέπει να έχει προηγηθεί καλλιέργεια του κολπικού υγρού για να εντοπιστεί ακριβώς το μικρόβιο που την προκαλεί, καθώς και η κατάλληλη θεραπεία, και να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να συνυπάρχουν περισσότερα από ένα μικρόβια.
 Να σημειωθεί πως αν κατά την διάρκεια μιας κολπίτιδας έχουν υπάρξει σεξουαλικές επαφές χωρίς προφυλακτικό, είναι πολύ πιθανόν να έχουν μεταφερθεί μικρόβια και στον σύντροφο, τα οποία μπορεί να μην του δημιουργούν κάποια συμπτώματα, αλλά σε μια επόμενη επαφή να τα ξαναμεταφέρει στον κόλπο, μειώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

…………………….

Ξυπνάτε από βήχα; Πρέπει να ανησυχήσετε; Πώς θεραπεύεται ο βήχας; Βότανα και Ροφήματα

Ο βήχας είναι ένα σημαντικό αντανακλαστικό που βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να ‘καθαρίσει’ τους αεραγωγούς του (το σύνολο των βρόγχων που οδηγούν στους πνεύμονες). Αποτελεί την ασπίδα του αναπνευστικού μας συστήματος απέναντι στα βλαβερά σωματίδια και τους μικροοργανισμούς που προσπαθούν να διεισδύσουν στους πνεύμονες. Συχνά, όμως, γίνεται ένα ιδιαίτερα ενοχλητικό σύμπτωμα, που δυσχεραίνει την καθημερινότητά μας και συχνά απειλεί τον ύπνο μας.

Τι συμβαίνει και ξυπνάτε βήχοντας;
Αν η μύτη σας είναι «μπουκωμένη» και έχετε φλέματα, τότε είναι πολύ πιθανό οι εκκρίσεις να κατεβαίνουν από το πίσω μέρος της μύτης στο λαιμό (τον οποίο ερεθίζουν), με αποτέλεσμα να προκαλείται αντανακλαστικός βήχας. Όταν, λοιπόν, είστε ξαπλωμένοι, διευκολύνεται η οπισθορρινική έκκριση και επιδεινώνεται ο βήχας. Για να γλιτώσετε την ταλαιπωρία και να μη χάσετε τον ύπνο σας, αρκεί να «συμπεριφερθείτε καλά» στη μύτη σας! Πρέπει να την καθαρίζετε συχνά και να βάζετε φυσιολογικό ορό ή σπρέι με θαλασσινό νερό. Αν δεν έχετε άλλα συμπτώματα κρυολογήματος, ελέγξτε αν το πρόβλημα προέρχεται από το στομάχι σας: Ο βήχας είναι πιθανό να οφείλεται σε γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Το υγρό που παλινδρομεί από το στομάχι προς τον οισοφάγο ερεθίζει κάποιους νευρικούς υποδοχείς στην περιοχή του γαστροοισοφαγικού στομίου, οι οποίοι με τη σειρά τους προκαλούν αντανακλαστικό βήχα. Σε αυτή την περίπτωση, καλό είναι να μην ξαπλώνετε για τουλάχιστον 2 ώρες μετά το φαγητό και να προτιμάτε πολλά και μικρά γεύματα.

Όταν ο βήχας συνοδεύεται από φλέματα τότε θα πρέπει να προσέξετε:
Αν και τα φλέματα, ιδίως όταν έχουν πρασινοκίτρινο χρώμα, πρέπει να σας οδηγήσουν στον γιατρό.
Ένας «παραγωγικός» βήχας (δηλαδή, με φλέματα) μπορεί να οφείλεται σε μια ιογενή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, οπότε και απαιτείται καλή υγιεινή της μύτης, ενώ δεν αποκλείεται να πρόκειται για μικροβιακή λοίμωξη (πνευμονία), αν συνοδεύεται μάλιστα και από υψηλό πυρετό για 2-3 ημέρες και αδυναμία.
Είναι πιθανό, ωστόσο, να αποτελεί μια πρώτη εκδήλωση κάποιας σοβαρότερης κατάστασης στους πνεύμονες, ιδιαίτερα στην περίπτωση που ο πάσχων είναι καπνιστής.

Δεν είναι πάντα κατάλληλο το αντιβηχικό σιρόπι.
Το κατά πόσο χρειάζεται να πάρετε αντιβηχικό σιρόπι, αλλά και το είδος του, είναι κάτι που αποφασίζει ο γιατρός και δεν πρέπει να γίνεται με δική σας πρωτοβουλία.
Επειδή τα αντιβηχικά καλύπτουν ουσιαστικά την αιτία του βήχα, δεν συνιστώνται στη χρόνια βρογχίτιδα και το άσθμα. Γι’ αυτό και ο γιατρός είναι ο μόνος αρμόδιος για τη χορήγησή τους, εφόσον αποκλείσει το ενδεχόμενο ο βήχας να σχετίζεται με αυτές τις δύο νόσους.
Το αντιβηχικό σιρόπι συμβάλλει στην ανακούφιση από τον ξερόβηχα (μη παραγωγικό βήχα) και το αποχρεμπτικό ή βλεννολυτικό βοηθά όταν ο βήχας είναι παραγωγικός. Στην πραγματικότητα, τα αποχρεμπτικά-βρογχοδιασταλτικά σιρόπια βοηθούν στη ρευστοποίηση των εκκρίσεων και, επομένως, στην απομάκρυνσή τους από τους πνεύμονες. Το ίδιο αποτέλεσμα, όμως, μπορεί να πετύχει ο ασθενής αν καταναλώνει αρκετή ποσότητα υγρών (νερό, χυμό, καφέ, τσάι κλπ.).

Αν το παιδί σας βήχει, χωρίς να έχει άλλα συμπτώματα, πρέπει να το δει παιδίατρος. Ένας ξερόβηχας ίσως αποτελεί μια πρώιμη εικόνα άσθματος, που μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε παιδική ηλικία. Παρατηρήστε αν το παιδί σας βήχει ενώ παίζει ή τρέχει και ρωτήστε το αν το «πιάνει» βήχας στο σχολείο. Ενδεχομένως, ο βήχας να οφείλεται σε κάποια ήπια ρινική αλλεργία ή να πρόκειται ακόμα και για βήχα ψυχογενούς αιτιολογίας (ορισμένα παιδιά βήχουν όταν δεν τους κάνουν το χατίρι, όταν αγχώνονται ή στενοχωριούνται). Επισκεφτείτε παιδίατρο, αν ο βήχας του παιδιού σας παρατείνεται για 4-5 ημέρες, αν φεύγει και έρχεται (π.χ. έβηχε 3 ημέρες την προηγούμενη εβδομάδα, σταμάτησε και τώρα άρχισε να βήχει πάλι) ή αν βήχει κάθε φορά που τρέχει (οπότε και υπάρχει υποψία «άσθματος άσκησης»).

Είναι αποτελεσματική η αντιβίωση στον βήχα;
Αντιβίωση δεν παίρνει κανείς μόνο και μόνο επειδή έχει έντονο βήχα. Αυτό που μετρά είναι η «συνολική» εικόνα του, π.χ. ο πυρετός, η «μπουκωμένη» μύτη, τα ακροαστικά ευρήματα, αλλά και τυχόν επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως το κάπνισμα. Όλα αυτά εκτιμώνται από το γιατρό, ο οποίος καταφεύγει στη λύση της αντιβίωσης μόνο όταν το κρίνει απαραίτητο, π.χ. όταν πλέον η πιθανότητα της μικροβιακής λοίμωξης είναι υψηλότερη από εκείνη της ίωσης. Ένας ασθενής, για παράδειγμα, που είναι καπνιστής, είναι κακοδιάθετος, εμφανίζει ανορεξία και καταβολή, ενώ έχει και πυρετό για περισσότερο από 3-4 ημέρες, είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί αντιβίωση. Αντίθετα, κάποιος με συμπτώματα όπως βήχα, χαμηλό πυρετό (δέκατα), ρινική συμφόρηση, πονόλαιμο και κακοδιαθεσία ταλαιπωρείται κατά πάσα πιθανότητα από μια ίωση και επομένως τα συμπτώματα μπορούν να μειωθούν με συντηρητική θεραπευτική αγωγή, δηλαδή αντιπυρετικά, αντιβηχικό σιρόπι, αποσυμφορητικό μύτης, και να αποφευχθεί η αντιβίωση, πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού!

Πότε θα πρέπει να ανησυχήσετε με τον βήχα;
Ένας βήχα που συνεχίζεται για ένα μήνα δεν αποκλείεται να οφείλεται σε μια ίωση δεν πρόλαβε να σας περάσει και να κολλήσατε κάποια άλλη. Ο ιός της γρίπης δεν είναι ο μοναδικός, υπάρχουν πολλοί ακόμη τύποι ιών που προκαλούν κοινές ιώσεις στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα, που συνήθως τις ονομάζουμε «κρύωμα», «συνάχι» ή «γρίπη». Ένας ευαίσθητος, λοιπόν, οργανισμός (π.χ. ένας καπνιστής ή ένας ασθενής με άσθμα) μπορεί να «κολλήσει» έναν ή και περισσότερους ιούς. Μια άλλη πιθανή αιτία είναι η ιγμορίτιδα, η οποία, όταν δεν θεραπεύεται σωστά, υποτροπιάζει και αποτελεί αιτία ενός βήχα που επιμένει. Αν, για παράδειγμα, δεν πάρετε αντιβίωση όσες ημέρες σας πει ο γιατρός και η ιγμορίτιδα δεν αντιμετωπιστεί καλά, παραμένει μια φλεγμονώδης εστία, που θα υποτροπιάζει κάθε φορά που θα παθαίνετε μια απλή ίωση. Αν ο βήχας σας ξεπεράσει τους 2 μήνες, πρέπει, εκτός από την κλινική εξέταση από τον πνευμονολόγο, να κάνετε μία ακτινογραφία θώρακος και ένα λειτουργικό έλεγχο της αναπνοής (σπιρομέτρηση), ίσως και βρογχοσκόπηση.

Πώς θεραπεύεται ο βήχας;
Η θεραπεία εξαρτάται από την υποκείμενη αιτιολογία. Για παράδειγμα: Κάποιες λοιμώξεις θεραπεύονται με αντιβιοτικά. Εάν η λοίμωξη οφείλεται σε μικρόβιο, ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει αντιβιοτικά. Εάν η λοίμωξη οφείλεται σε κάποιο ιό (π.χ. κοινό κρυολόγημα), ο γιατρός σας δεν μπορεί να σας χορηγήσει αντιβιοτικά, διότι οι ιοί δεν καταπολεμούνται μέσω αντιβίωσης.
Οι οπισθορινικές εκκρίσεις θεραπεύονται με διάφορα μέσα π.χ. χάπια από το στόμα ή ρινικά σπρέυ.
Το άσθμα και η ΧΑΠ συνήθως θεραπεύονται με φάρμακα τα οποία ο ασθενής εισπνέει.
Η Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση μπορεί να θεραπευτεί με αγωγή η οποία μειώνει ή και εξουδετερώνει το οξύ στο στομάχι.
Εάν πάσχετε από βήχα εξαιτίας κάποιου αντιυπερτασικού φαρμάκου, ο γιατρός σας μπορεί να σας αλλάξει την ήδη λαμβάνουσα φαρμακευτική σας αγωγή.
Αν η αιτία του βήχα δεν διευκρινιστεί, πιθανόν ο γιατρός σας να σας συνταγογραφήσει φάρμακα για να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από το βήχα, ή να μειωθεί η ένταση του. Εντούτοις ο γιατρός σας ενδεχομένως να προβεί σε αυτή την ενέργεια μόνο όταν τα προηγούμενα μέσα δεν έχουν ήδη βοηθήσει.

Αν βασανίζεστε από κρυολόγημα ή άλλη ασθένεια του αναπνευστικού που προκαλεί βήχα, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να ανακουφίσετε τον βήχα.
Διακόψτε το κάπνισμα
Αποφύγετε ουσίες που μπορούν να ερεθίσουν τους πνεύμονες και να επιδεινώσουν το βήχα όπως ατμοσφαιρική ρύπανση, καπνός, αλλεργιογόνα και δυνατές οσμές.
Λάβετε όλα τα φάρμακα όπως έχουν συνταγογραφηθεί από τον γιατρό σας.
Ακολουθήστε την αγωγή που σας υπέδειξε ο γιατρός σας.
Λάβετε φάρμακα για τον βήχα, αν σας έχουν συσταθεί από τον γιατρό.

 

Είναι αποτελεσματικά τα ζεστά ροφήματα, το μέλι και οι καραμέλες στην καταπολέμηση του βήχα;
Αν ο βήχας αποτελεί σύμπτωμα κρυολογήματος, πρέπει να γνωρίζετε ότι η ίωση θα κάνει έτσι κι αλλιώς «τον κύκλο της» και, επομένως, οτιδήποτε «πάρετε» (είτε φαρμακευτική αγωγή είτε κάποιο γιατροσόφι) ενδέχεται απλώς να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων ή τη διάρκειά τους. Αν και δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των ζεστών ροφημάτων, η εμπειρία δείχνει ότι ένα χλιαρό τσάι ή ένα φλιτζάνι γάλα με 1 κουταλιά μέλι (πλούσιο σε αντιοξειδωτικά) είναι ιδανικά για το λαιμό σας. Τα αφεψήματα δρουν μαλακτικά στο λαιμό και μαλακώνουν τον βήχα. Μια ιδέα είναι να φτιάξετε ένα ρόφημα από θυμάρι και φασκόμηλο, μέσα στο οποίο θα διαλύσετε μια κουταλιά μέλι. Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, κάνετε επίσης εισπνοές πάνω από νερό μέσα στο οποίο βράζετε χαμομήλι ή ευκάλυπτο. Ο ατμός ενυδατώνει τις εκκρίσεις των βρόγχων, τις ρευστοποιεί και βοηθά στην αποβολή τους.

Eναλλακτικά
Η εχινάκεια κατά του βήχα! Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η εχινάκεια συμβάλλει σε ένα βαθμό στη μείωση της διάρκειας του κρυολογήματος και στην ανακούφιση από τα συμπτώματά του, όπως ο βήχας, ο πονόλαιμος και ο πυρετός, ενώ ίσως να έχει και προληπτική δράση, αφού θεωρείται ότι τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Για την ανακούφιση του πονόλαιμου, κάντε γαργάρες με αφέψημα εχινάκειας 3 φορές την ημέρα, ενώ για καλύτερα αποτελέσματα συνδυάστε το βότανο με βιταμίνη C, πρόπολη και ψευδάργυρο

Πότε χρειάζεται να συμβουλευτείτε τον ιατρό σας;
Όταν αναπνέετε με δυσκολία ή έχετε θορυβώδη αναπνοή (συριγμός).
Όταν έχετε πόνο στο στήθος ή πυρετό.
Όταν με το βήχα αποβάλλετε αίμα, κίτρινα ή πράσινα φλέγματα.
Όταν ο βήχας είναι τόσο επίμονος ώστε σας προκαλεί εμετό.
Όταν ο βήχας σας χειροτερεύει ή επιμένει πάνω από 10 ημέρες.
Όταν επιπλέον χάνετε βάρος παρά το ότι δεν προσπαθείτε γι᾽αυτό.
Τρία χαρακτηριστικά που δείχνουν ότι ο βήχας μάλλον δεν είναι σύμπτωμα COVID-19
1. Δεν έχετε φλέγμα
Μιλώντας στο BestLife, ο δρ. Nate Favini λέει ότι ένα σημάδι που πρέπει να προσέξετε είναι το φλέγμα. Εάν δεν βγάζετε φλέγμα όταν βήχετε, υπάρχει πιθανότητα να μην είναι σύμπτωμα που σχετίζεται με τον κοροναϊό. Σύμφωνα με μερικές μελέτες, πάνω από το 60% των ασθενών με COVID-19 εμφανίζουν ξηρό βήχα. Αυτό γενικά σημαίνει βήχας χωρίς παραγωγή φλέγματος. Υπολογίζεται ότι μόνο στο 33% των περιπτώσεων ο κοροναϊός εκδηλώνεται με βήχα που συνοδεύεται από βλέννα, γνωστός και ως “υγρός” ή “παραγωγικός» βήχας.

2. Δεν έχετε συριγμό
Στο BestLife μίλησε σχετικά και η δρ. Sara Narayan, αλλεργιολόγος στο Emerson Hospital, η οποία λέει ότι ο βήχας που συνοδεύεται από συριγμό πιθανότατα δεν αποτελεί ένδειξη COVID-19:

Η δρ. Narayan σημειώνει ότι αν και ο κοροναϊός έχει πολλά κοινά με τις αλλεργίες, υπάρχουν μερικά πράγματα που διαφοροποιούν τα δύο, συμπεριλαμβανομένου του συριγμού. “Σε ασθενείς με άσθμα, οι αλλεργίες μπορεί να προκαλέσουν βήχα, συριγμό και δύσπνοια. Μόνο δύο από αυτά σχετίζονται με την COVID-19. Ο κοροναϊός συνήθως δεν προκαλεί συριγμό”.

Ένας ξηρός βήχας μπορεί επίσης να ακούγεται διαφορετικά από έναν υγρό βήχα. “Έχει πολύ σταθερό ήχο”, λέει ο δρ. Subinoy Das. Ο βήχας αυτός συχνά προκαλείται από ένα “γαργάλημα στο πίσω μέρος του λαιμού”, με βραχνό ήχο, ή με ήχο σαν γαύγισμα σκύλου. Αυτό συμβαίνει επειδή ο αεραγωγός δεν αλλάζει συνεχώς με τον βήχα. Στον υγρό βήχα, συσσωρεύεται βλέννα στον λαιμό, στη συνέχεια φεύγει, οπότε αυτό αλλάζει συνεχώς την κατάσταση στους αεραγωγούς.

3. Δεν έχετε φαγούρα
Υπάρχει επίσης η πιθανότητα ο βήχας σας να οφείλεται σε αλλεργίες. Έτσι, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στο αν ο βήχας σας συνοδεύεται με οποιοδήποτε είδος κνησμού (φαγούρα). Εάν ναι, τότε μάλλον δεν είναι κοροναϊός, καθώς η φαγούρα δεν σχετίζεται με μια ιογενή ασθένεια, όπως ο κοροναϊός.

………………………

Έχετε μεταλλική γεύση στο στόμα; – Δείτε πού οφείλεται Τι μπορείτε να κάνετε

Μήπως έχετε μια δυσάρεστη, μεταλλική γεύση στο στόμα;

Η δυσγευσία, όπως λέγεται η αλλαγή στην αίσθηση της γεύσης, μπορεί να είναι παρενέργεια πολλών συνηθισμένων καταστάσεων. Η μεταλλική γεύση αποτελεί συνηθισμένη εκδήλωση της δυσγευσίας και είναι πιο συχνή απ’ ό,τι θα περίμενε κάποιος.

«Η μεταλλική γεύση στο στόμα μπορεί να έχει ιδιαίτερα σοβαρές έως απλές αιτίες», εξηγεί ο Dr. Donald Ford, διευθυντής στο Τμήμα Οικογενειακής Ιατρικής της Cleveland Clinic στο Οχάιο. «Μπορεί να υποδηλώνει μια σοβαρή νόσο, όπως προβλήματα στους νεφρούς ή στο ήπαρ. Μπορεί επίσης να αποτελεί ένδειξη αδιάγνωστου σακχαρώδους διαβήτη ή ακόμα και ορισμένων καρκίνων».

Όταν, όμως, η αιτία της είναι τόσο σοβαρή, τυπικά συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα, προσθέτει. Αν εμφανίζεται μεμονωμένα, τότε η αιτία της συνήθως είναι καλοήθεις καταστάσεις, όπως αυτές που ακολουθούν:

Κακή στοματική υγιεινή

Αν δεν βουρτσίζετε καθημερινά τα δόντια σας, η συνέπεια μπορεί να είναι προβλήματα στα δόντια και στα ούλα όπως η ουλίτιδα, η περιοδοντίτιδα και οι μολύνσεις των δοντιών. «Όλα μπορεί να προκαλέσουν μεταλλική γεύση στο στόμα, η οποία υποχωρεί όταν αντιμετωπιστούν», λέει ο Dr. Ford.

Λήψη φαρμακευτικής αγωγής

Μερικά φάρμακα προκαλούν μεταλλική γεύση, επειδή ο οργανισμός απορροφά το φάρμακα και αυτό φτάνει έως το σάλιο. Στα φάρμακα που μπορεί να έχουν αυτή την ανεπιθύμητη ενέργεια συμπεριλαμβάνονται, κατά τον Dr. Ford:

Ορισμένα αντιβιοτικά (π.χ. κλαριθρομυκίνη, μετρονιδαζόλη, τετρακυκλίνες)
Ορισμένα φάρμακα για την υπέρταση
Το λίθιο (χρησιμοποιείται για ορισμένα προβλήματα ψυχικής υγείας)
Η αλλοπουρινόλη (είναι φάρμακο για την ουρική αρθρίτιδα)
Η μεθαζολαμίδη (είναι φάρμακο για το γλαύκωμα)
Η μετφορμίνη (είναι φάρμακο για τον διαβήτη)
Η μεταλλική γεύση μπορεί να οφείλεται και στα φάρμακα που προκαλούν ξηροστομία (π.χ. αντικαταθλιπτικά κ.ά.), επειδή αδρανοποιούν τους γευστικούς κάλυκες στη γλώσσα και έτσι επηρεάζουν την γεύση, προσθέτει.

Διατροφικά συμπληρώματα

Οι πολυβιταμίνες που περιέχουν ορισμένα ιχνοστοιχεία (π.χ. χρώμιο, χαλκό, ψευδάργυρο) επίσης μπορεί να έχουν την ίδια αίσθηση στη γεύση. Το ίδιο και φάρμακα για το κρυολόγημα όπως οι παστίλιες ψευδαργύρου και τα συμπληρώματα ασβεστίου και σιδήρου που λαμβάνουν οι έγκυοι.

Σε περίπτωση που η αιτία είναι τα διατροφικά συμπληρώματα, η δυσάρεστη γεύση συνήθως υποχωρεί καθώς περνούν οι ώρες από την λήψη τους. «Αν δεν βλέπετε ύφεση, ελέγξτε τη δοσολογία και βεβαιωθείτε πως δεν παίρνετε μεγάλη δόση βιταμινών και ιχνοστοιχείων», συνιστά ο ειδικός.

Λοιμώξεις και COVID-19

Μερικές παροδικές λοιμώξεις επίσης μπορεί να αλλάξουν τη γεύση μας και να την κάνουν μεταλλική. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται:

Κρυολογήματα
Ιγμορίτιδα
Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού
Όταν η αιτία της μεταλλικής γεύσης είναι μια λοίμωξη, συνήθως υποχωρεί μόλις περάσει η λοίμωξη. Εξαίρεση σε αυτό αποτελεί η λοίμωξη που προκαλεί ο κορωνοϊός. Η μεταλλική γεύση έχει αναφερθεί ως σύμπτωμα της COVID-19, το οποίο όμως μπορεί να επιμείνει για εβδομάδες ή μήνες σε πολλούς ασθενείς.

Θεραπείες για τον καρκίνο

Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, ιδίως για καρκίνους κεφαλής & τραχήλου, μπορεί να παρουσιάσουν πολλές αλλαγές στη γεύση και την όσφρησή τους. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται η μεταλλική γεύση.

Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη ψευδαργύρου και βιταμίνης D μπορεί να αμβλύνουν το πρόβλημα. Συμβουλευθείτε τον γιατρό σας, αν μπορεί να σας βοηθήσουν.

Εγκυμοσύνη

Η δυσγευσία είναι εξαιρετικά συνηθισμένη στην εγκυμοσύνη. Για μερικές μέλλουσες μητέρες αυτό σημαίνει ότι θέλουν να τρώνε συνέχεια πίκλες και παγωτό. Για άλλες μπορεί να σημαίνει μία ανεξήγητη μεταλλική ή ξινή γεύση.

Ωστόσο «η δυσγευσία συνήθως βρίσκεται στα χειρότερα επίπεδα κατά το πρώτο τρίμηνο της κυήσεως», λέει ο Dr. Ford. «Επομένως, όσο θα προχωρά η εγκυμοσύνη, θα υποχωρούν και τα προβλήματα γεύσης».

Άνοια

Οι γευστικοί κάλυκες της γλώσσας, που είναι υπεύθυνοι για την αίσθηση της γεύσης, εκφυλίζονται με την πάροδο του χρόνου. Στους ασθενείς με άνοια, όμως, η αποδυνάμωσή τους είναι πολύ εντονότερη, λόγω αλλαγών στο κέντρο της γεύσης στον εγκέφαλο. Έτσι, οι πάσχοντες παραπονούνται ότι το φαγητό αρχίζει να έχει διαφορετική γεύση απ’ ό,τι κατά το παρελθόν.

Αλλεργίες

Η μεταλλική γεύση στο στόμα μπορεί να παρενέργεια ορισμένων τροφικών αλλεργιών, κυρίως:

Της αλλεργίας στα οστρακόδερμα
Της αλλεργίας στους ξηρούς καρπούς
Μπορεί επίσης να αποτελεί πρώιμη ένδειξη αναφυλαξίας, που είναι μια σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Οι πάσχοντες από αλλεργίες πρέπει να συμβουλεύονται τον γιατρό τους για να γνωρίζουν πως πρέπει να αντιδράσουν, εάν αναπτύξουν αυτή τη γεύση.

Έκθεση σε χημικές ουσίες

Η εισπνοή υψηλών επιπέδων από ορισμένες ουσίες επίσης μπορεί να αλλάξει τη γεύση στο στόμα και να την κάνει μεταλλική. Αυτό μπορεί να συμβεί π.χ. αν κάποιος εισπνεύσει εντομοκτόνα (η μεταλλική γεύση είναι ένδειξη ορισμένων τύπων δηλητηρίασης από εντομοκτόνα).

Μπορεί επίσης να συμβεί με την έκθεση στον μόλυβδο και στον υδράργυρο. Η έκθεση σε αυτά τα μέταλλα μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας, επομένως οι ασθενείς πρέπει να συμβουλεύονται αμέσως έναν γιατρό.

Μόλυβδο μπορεί να περιέχουν ορισμένες βαφές, σκόνη μπογιάς και χώμα μολυσμένο με μολυβδούχες μπογιές. Μπορεί επίσης να υπάρχει σε άλλες πηγές, όπως νερό, αγγεία και ορισμένα καλλυντικά.

Αντίστοιχα, ο υδράργυρος τυπικά σχετίζεται με ψάρια και θαλασσινά των ωκεανών. Μπορεί να βρεθεί και σε οικοδομές και σε παλαιού τύπου θερμόμετρα, επισημαίνει ο Dr. Ford.

Τι μπορείτε να κάνετε
Ο Dr. Ford συνιστά τα εξής για να καταπολεμήσετε την μεταλλική γεύση:

Να διατηρείτε καλή στοματική υγιεινή. Χρειάζεστε καθημερινό βούρτσισμα των δοντιών, καθαρισμό με οδοντικό νήμα και απαλό καθαρισμό της γλώσσας.
Να πίνετε άφθονα υγρά για να αποφύγετε την ξηροστομία (και αυτή μπορεί να κάνει τη γεύση μεταλλική)
Να αποφεύγετε τα μεταλλικά μαχαιροπίρουνα και τα μεταλλικά ποτήρια και μπουκάλια. Μπορεί να επιδεινώσουν το πρόβλημα
Να ξεπλένετε το στόμα σας με χλιαρό νερό πριν το φαγητό
Μην καπνίζετε, διότι θα επιδεινωθεί το πρόβλημα
Να πιπιλάτε λίγο πάγο
Να μασάτε τσίχλες με μέντα (χωρίς ζάχαρη)
Να τρώτε τρόφιμα που καλύπτουν τη μεταλλική γεύση. Τα εσπεριδοειδή (ιδίως ο χυμός λεμονιού ή λάιμ) και τα ξινά τρόφιμα (π.χ. πίκλες, οτιδήποτε περιέχει ξύδι) μπορεί να σας βοηθήσουν

Ανεξάρτητα από τα προαναφερθέντα, είναι πολύ σημαντικό να συμβουλευθείτε τον γιατρό σας. «Να μην αμελείτε ποτέ τα επίμονα συμπτώματα», συνιστά ο Dr. Ford. «Αν έχετε μια επίμονη, δυσάρεστη γεύση στο στόμα, μιλήστε με τον οικογενειακό ιατρό σας για να βρείτε μαζί την πιθανή αιτία και να σας πει τι μπορείτε να κάνετε».

Μην χάσετε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε την τεχνητή νοημοσύνη Ιπποκράτης που διαθέτει το IRI Beyond και να τον ρωτήσετε ό,τι θέλετε να μαθετε για την υγεία σας και όχι μόνο!