Στο 4ο επεισόδιο, η ιστορία του Νέου Ελληνισμού από τον 13ο έως τον 19ο αιώνα εξετάζει την πτώση της Κωνσταντινούπολης, την άνοδο των Οθωμανών και την εσωτερική διαμάχη στο Βυζάντιο. Οι Παλαιολόγοι προσπαθούν να ενώσουν τις εκκλησίες για στήριξη, ενώ οι Ανθενωτικοί ενισχύουν την κοινωνική αναταραχή και τον εμφύλιο πόλεμο.
Κορυφαία Σημεία
Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453 ήταν αποτέλεσμα στρατηγικών σχεδιασμών και ισχυρών αμυντικών τειχών. Η πόλη υπήρξε ανίκητη λόγω της υπεροχής της σε στρατηγική και τεχνολογία.
Η αυτοκρατορία των Παλαιολόγων αντιμετώπισε σοβαρές προκλήσεις κατά την τελευταία περίοδο του Βυζαντίου. Οι περιορισμένοι πόροι και η παρακμή δημιούργησαν ένα κλίμα αβεβαιότητας και αμφισβήτησης.
Το Βυζάντιο βίωσε σοβαρές προκλήσεις κατά τη διάρκεια του 1280, με την ανάγκη για ενότητα μεταξύ των Ορθόδοξων και Καθολικών εκκλησιών. Η δυναστεία των Παλαιολόγων πίστευε ότι αυτή η ένωση θα μπορούσε να εξασφαλίσει υποστήριξη από τη Δυτική Ευρώπη.
Η κοινωνία του Βυζαντίου κατά την παραμονή της πτώσης της Κωνσταντινούπολης ήταν διχασμένη, με έντονες εσωτερικές συγκρούσεις και έλλειψη ενότητας. Η απουσία εξωτερικού εχθρού ενίσχυσε τον κατακερματισμό της.
Οι Οθωμανοί, με στρατηγική και σωφροσύνη, κατάφεραν να επεκτείνουν την αυτοκρατορία τους μέσω σταδιακής κατάκτησης και διοικητικής οργάνωσης. Η Νίκαια, κεντρικό σημείο, ήταν κρίσιμη για την είσοδο στην Ευρώπη.
Η συμμετοχή των ηγετών στις μάχες είναι κρίσιμη, καθώς η απουσία τους μπορεί να οδηγήσει σε βαρύτατες ήττες. Οι Οθωμανοί σουλτάνοι συμμετείχαν ενεργά για να ενισχύσουν τη στρατηγική τους.
Η αντίθεση ανάμεσα στους ενωτικούς και τους ανθενωτικούς στην αυτοκρατορία ήταν έντονη, επηρεάζοντας την πολιτική και θρησκευτική ζωή της εποχής. Οι συγκρούσεις αυτές οδήγησαν σε έναν μακρύ εμφύλιο πόλεμο.
Η οικογένεια των Καντακουζηνών επηρεάζει σημαντικά την πολιτική σκηνή του Βυζαντίου, καλώντας τον Ορχάν για βοήθεια. Αυτή η επιλογή τους προσφέρει στρατηγικά πλεονεκτήματα και ενισχύει τη λαϊκή υποστήριξη.
Η Σερβία κατά τον 14ο αιώνα αποτέλεσε τη μεγαλύτερη δύναμη στα Βαλκάνια, με τον Στέφανο Ντουάν να επεκτείνει το βασίλειό του. Παρά τις προσπάθειές τους, οι Σέρβοι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τους Οθωμανούς αποτελεσματικά.