Ο επιθηλιακός γλυκοκάλυκας των αεραγωγών παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της εισόδου του SARS-CoV-2 στα επιθηλιακά κύτταρα, ενώ ο ενδοθηλιακός γλυκοκάλυκας συμβάλλει στην αγγειακή διαπερατότητα και τον τόνο, καθώς και στη ρύθμιση των ανοσολογικών, φλεγμονωδών και πηκτικών αποκρίσεων. Με άφθονα στοιχεία στην επιστημονική βιβλιογραφία ότι η COVID-19 σχετίζεται με επιθηλιακή και ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, η διατήρηση του γλυκοκάλυκα θα πρέπει να αποτελεί το κύριο επίκεντρο οποιουδήποτε πρωτοκόλλου θεραπείας COVID-19. Η πιο μελετημένη λειτουργική μονάδα του γλυκοκάλυκα είναι η θειική ηπαράνη γλυκοζαμινογλυκάνη, όπου ο βαθμός και η θέση των θειικών ομάδων καθορίζουν τη βιολογική δραστηριότητα. Η Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) και άλλοι δότες θείου συνεισφέρουν στη δεξαμενή ανόργανων θειικών. Το NAC δεν είναι μόνο πρόδρομος της γλουταθειόνης αλλά μετατρέπεται επίσης σε υδρόθειο, ανόργανο θειικό άλας, ταυρίνη, συνένζυμο Α και λευκωματίνη. Με τη βελτιστοποίηση της διαθεσιμότητας ανόργανων θειικών αλάτων, και συνεπώς της θειοποίησης, προτείνεται ότι η COVID-19 μπορεί να προληφθεί ή τουλάχιστον να εξασθενήσουν τα περισσότερα από τα συμπτώματα. Απαιτείται ένα ολοκληρωμένο πρωτόκολλο θεραπείας COVID-19 για τη διατήρηση του γλυκοκάλυκα τόσο στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία του COVID-19. Προτείνεται η χρήση NAC σε δόση 600 mg ημερησίως για την πρόληψη του COVID-19, αλλά θα πρέπει να χορηγείται υψηλότερη δόση NAC (1200 mg δύο φορές την ημέρα) κατά την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων. Στο σοβαρό έως βαρέως άρρωστο, συνιστάται να χορηγείται IV NAC αμέσως μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο και στο τελευταίο στάδιο της νόσου θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το θειοθειικό νάτριο IV. Η δοξυκυκλίνη ως αναστολέας πρωτεάσης θα αποτρέψει την αποβολή και την περαιτέρω αποικοδόμηση του γλυκοκάλυκα.
https://doi.org/10.1155/2022/4555490