Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού η βασική αιτία γαστρικού και πεπτικού έλκους
Ένας στους δέκα Έλληνες είναι φορέας του ελικοβακτηρίδιου του πυλωρού και από τους φορείς, ένας στους έξι θα αναπτύξουν πεπτικό έλκος στη διάρκεια της ζωής τους, ενώ το 90% των πασχόντων από έλκος είναι αποδεδειγμένα φορείς του μικροβίου.
Το ελικοβακτηρίδιο μπορεί να ανιχνευτεί με απλές εξετάσεις. Η έγκαιρη ανίχνευση και η αντιμετώπισή του ελικοβακτηρίδιου του πυλωρού, μπορεί να προλάβει χρόνιες φλεγμονές, όπως η γαστρίτιδα και η δωδεκαδακτυλίτιδα.
Το 1983 οι B.J. Marshall και J.R. Warren διαπίστωσαν ότι στο στομάχι πολλών ασθενών που έπασχαν από χρόνια γαστρίτιδα ή πεπτικό έλκος υπήρχε ένα μικρόβιο το οποίο κατάφεραν να καλλιεργήσουν και να απομονώσουν και το ονόμασαν, λόγω του σχήματος και της θέσης του, Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.
Για την ανακάλυψή τους δε αυτή τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 2005.
Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μια μορφή μικροβίου που ζει στην βλέννα η οποία καλύπτει την επιφάνεια του στομάχου και του δωδεκαδακτύλου. Είναι συνήθως μια μακροχρόνια λοίμωξη και δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα. Παρόλα αυτά σχετίζεται με το πεπτικό έλκος.
Το πεπτικό έλκος
Το πεπτικό έλκος μοιάζει με τις πληγές που έχουμε κατά καιρούς στο στόμα. Είναι ευαίσθητα σημεία ελλειμμάτων στην επιφάνεια του στομάχου η του δωδεκαδακτύλου.
Γαστρικά και δωδεκαδακτυλικά έλκη
Γαστρικά έλκη είναι τα έλκη στο στομάχι και δωδεκαδακτυλικά έλκη είναι εκείνα του δωδεκαδακτύλου. Είναι αποδεδειγμένο πλέον ότι το ελικοβακτηρίδιο το κύριο αίτιο των πεπτικών ελκών.
Από που προέρχεται το ελικοβακτηρίδιο
Το ελικοβακτηρίδιο είναι μικρόβιο που μολύνει τον άνθρωπο. Τα ζώα έχουν παρόμοια μικρόβια τα οποία όμως δεν μολύνουν τους ανθρώπους .Το ελικοβακτηρίδιο μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Πώς μολύνεται ο άνθρωπος;
Είναι ακόμη άγνωστο πώς αυτό το μικρόβιο μεταφέρεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο. Αυτά τα βακτηρίδια σπάνια ανευρίσκονται στο σάλιο, στο γαστρικό υγρό η στα κόπρανα. Η τελευταία θεωρία είναι οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά λοιμογόνοι για λίγες μέρες η εβδομάδες και η μετάδοση γίνεται με τα δάκτυλα που έρχονται σε επαφή με μολυσμένο εμετό η κόπρανα. Η καλή υγιεινή στο σπίτι περιορίζει την μετάδοση.
Πόσο διαρκεί η λοίμωξη;
Είναι μια μακροχρόνια λοίμωξη για τους περισσότερους ασθενείς. Χωρίς ιατρική βοήθεια ο μολυσμένος άνθρωπος είναι ανίκανος να απαλλαχτεί από το μικρόβιο. Μακροχρόνια λοίμωξη, ίσως πάνω από 50 έτη έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια της βλέννας του στομάχου. Σε αυτό το στάδιο η λοίμωξη εξαφανίζεται σε ορισμένους ασθενείς
Που εγκαθίσταται και ζει το ελικοβακτηρίδιο;
Το ανθρώπινο στομάχι έχει ένα λεπτό στρώμα βλέννας που καλύπτει την εσωτερική επιφάνεια του στομάχου. Αυτή η βλέννα έχει προστατευτικό ρόλο ενεργώντας σαν εμπόδιο ανάμεσα στο οξύ του στομάχου και το ευαίσθητο τοίχωμα του στομάχου. Το δωδεκαδάκτυλο έχει επίσης αυτό το είδος της βλέννας, ειδικά εάν το στομάχι εκκρίνει πολύ οξύ, και σε αυτούς τους ασθενείς το ελικοβακτηρίδιο επίσης επιζεί στην εσωτερική επιφάνεια του δωδεκαδάκτυλου. Τα ελικοβακτηρίδιο προσαρμόζεται να ζει ειδικά σε αυτό το στρώμα της βλέννας.
Τι προκαλεί;
Το ελικοβακτηρίδιο ερεθίζει την εσωτερική επιφάνεια και προκαλεί φλεγμονή στο στομάχι(γαστρίτιδα). Το ελικοβακτηρίδιο επίσης είναι σημαντικό στη ανάπτυξη πεπτικού έλκους. Ένας συνδυασμός παραγόντων , που συμπεριλαμβάνουν το ελικοβακτηρίδιο, το γαστρικό οξύ , το γενετικό υπόβαθρο , η χρησιμοποίηση της ασπιρίνης ή φαρμάκων για αρθρίτιδα και το κάπνισμα μπορεί να συνδυάζονται για να προκαλέσουν έλκος στο στομάχι η στο δωδεκαδάκτυλο. Είναι δυνατό ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού που μολύνεται να αναπτύξει καρκίνο στο στομάχι αργότερα στη διάρκεια της ζωής. Αυτό γίνεται εξαιτίας της χρόνιας φλεγμονής, με τη πάροδο του χρόνου, της εσωτερικής επιφάνειας του στομάχου. Δεν υπάρχουν δεδομένα σήμερα ότι η εκρίζωση του ελικοβακτηριδίου ελαττώνει τον κίνδυνο του γαστρικού καρκίνου.
Χωρίς θεραπεία , σχεδόν κάθε ασθενής που πάσχει από έλκος υποφέρει από επαναλαμβανόμενα επώδυνα επεισόδια έλκους. Παρόλα αυτά , τέτοια επεισόδια υποτροπών γίνονται εξαιρετικά σπάνια εάν το ελικοβακτηρίδιο « καθαριστεί με φαρμακευτική θεραπεία» Εκριζώνοντας το μικρόβιο δίνεται η δυνατότητα οριστικής θεραπείας στα περισσότερα γαστρικά και δωδεκαδακτυλικά έλκη.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Όταν μολύνεστε με το ελικοβακτηρίδιο , δημιουργούνται αντισώματα για να πολεμήσουν το μικρόβιο. Είναι δυνατόν να ανιχνεύσετε αυτά τα αντισώματα με μια εξέταση αίματος. Το ελικοβακτηρίδιο μπορεί επίσης να βρεθεί παίρνοντας βιοψίες από την εσωτερική επιφάνεια του στομάχου. Υπάρχει επίσης το τεστ αναπνοής. Αυτό το τεστ περιλαμβάνει την κατάποση μιας ουσίας που διασπάται στο στομάχι εάν είναι παρόν το μικρόβιο. Τα παραγόμενα προϊόντα ανιχνεύονται στην αναπνοή. Το τεστ αναπνοής είναι ίσως η πιο ακριβής και ευαίσθητη μέθοδος για να δείξει εάν υπάρχει η όχι το μικρόβιο. Είναι πάρα πολύ χρήσιμη για να δείξει εάν η θεραπεία έχει «σκοτώσει το μικρόβιο»
Ποια είναι η θεραπεία;
Το ελικοβακτηρίδιο αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά. Δυστυχώς το βακτηρίδιο αποδείχτηκε ότι είναι δύσκολο να καθαριστεί από το ανθρώπινο στομάχι. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι δύσκολο να υπάρχουν υψηλές συγκεντρώσεις του αντιβιοτικού στη βλέννα που καλύπτει το στομάχι. Οι περισσότερες θεραπείες περιλαμβάνουν τη κατάποση πολλών διαφορετικών τύπων φαρμάκων ταυτόχρονα για 7-28 ημέρες. Αυτό περιλαμβάνει ένα η δύο αντιβιοτικά και ένα φάρμακο που καταστέλλει την παραγωγή οξέος. Σχεδόν κάθε λοίμωξη με το ελικοβακτηρίδιο μπορεί να θεραπευτεί εάν η θεραπεία ολοκληρώνεται. Η θεραπεία μπορεί να έχει κάποιες μικρές παρενέργειες, όπως διαταραχή της γεύσης , ναυτία ή ήπια διάρροια. Πολλές συνδυασμένες θεραπείες είναι μόνο για μία εβδομάδα αλλά εάν κάποια από αυτά τα συμπτώματα γίνονται μη ανεκτά , χρειάζεται να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας.
Ασθενείς με αποδεδειγμένη ύπαρξη πεπτικού έλκους είναι οι ιδανικοί ασθενείς για να κάνουν θεραπεία εκρίζωσης του ελικοβακτηριδίου. Αυτοί οι ασθενείς θα κάνουν μακροχρόνια αν όχι ριζική θεραπεία του έλκους τους, εάν η θεραπεία καθαρίσει όλα τα ίχνη του ελικοβακτηριδίου από το στομάχι. Παρόλα αυτά εάν είναι δύσκολο να καθαρίσει τελείως το στομάχι. Ασθενείς με έλκος προστατεύονται από την υποτροπή με μακροχρόνια καθημερινή θεραπεία χρησιμοποιώντας φάρμακα που ελαττώνουν τη γαστρική οξύτητα.
….
Σιδηροπενική αναιμία. Ποια τα συμπτώματα; Ποιοι έχουν αυξημένο κίνδυνο;
Κουράζεστε πολύ εύκολα;
Έχετε χλωμή όψη;
Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να έχετε αναιμία;
Μήπως πρέπει να πάρετε σίδηρο;
Τι είναι όμως η σιδηροπενία αναιμία;
Η σιδηροπενική αναιμία είναι μια μορφή αναιμίας που προκύπτει όταν ο οργανισμός παρουσιάζει έλλειψη σε σίδηρο. Η ανεπάρκεια του σιδηρού διαταράσσει τη λειτουργία της αιμοσφαιρίνης με αποτέλεσμα να περιορίζεται η μεταφορά του οξυγόνου στους ιστούς. Η σιδηροπενική αναιμία είναι η συνηθέστερη μορφή αναιμίας στον κόσμο, και κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες εξαιτίας των εντερικών παρασιτικών μολύνσεων και της πτωχής σε σίδηρο διατροφής.
Που οφείλεται η σιδηροπενική αναιμία;
Η σιδηροπενική αναιμία προκαλείται όταν ο οργανισμός:
δεν προσλαμβάνει επαρκές σίδηρο είτε γιατί δεν του παρέχεται μέσω της διατροφής είτε γιατί, ακόμη και όταν του παρέχεται, δε μπορεί να το απορροφήσει εξαιτίας αχλωρυδρίας (δηλαδή αλλαγή στην οξύτητα του στομάχου), γαστρεκτομής, ή συνδρόμων δυσαπορρόφησης
χάνει σίδηρο εξαιτίας αυξημένων αναγκών ( παιδική ηλικία, εγκυμοσύνη, έμμηνος ρύση)
χάνει σίδηρο εξαιτίας αιμορραγίας που προκαλείται από ασθένεια του πεπτικού, όπως είναι οι αιμορροΐδες, το πεπτικό έλκος, τα νεοπλάσματα, η εκκολπωμάτωση, κ.α
χάνει αίμα εξαιτίας αιμορραγίας του εσωτερικού τοιχώματος που προκαλείται από τη μακροχρόνια λήψη ασπιρίνης και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ)
Ο χαμηλός αριθμός των ερυθρών αιμοσφαιρίων δεν αποτελεί απαραίτητα συνώνυμο της αναιμίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αριθμός αυτών των κυττάρων είναι φυσιολογικός ή ακόμα και αυξημένος. Αντιθέτως, η αναιμία υπάρχει αναμφισβήτητα, αν είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με τα φυσιολογικά επίπεδα τα ποσοστά:
Της αιμοσφαιρίνης, δηλαδή της χρωστικής ουσίας που προσδίδει στο αίμα το κόκκινο χρώμα του και μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες στους περιφερειακούς ιστούς,
Του αιματοκρίτη, δηλαδή της ποσότητας του αίματος που υπάρχει στα ερυθρά αιμοσφαίρια.
Ο σίδηρος, είναι ένα συστατικό απαραίτητο για την σύνθεση της αιμοσφαιρίνης, η οποία μεταφέρει το οξυγόνο από τους πνεύμονες προς τους ιστούς και τα διάφορα όργανα του σώματος και απομακρύνει το διοξείδιο του άνθρακα.
Το 30% του ολικού σιδήρου περίπου που έχουμε στο σώμα μας βρίσκεται αποθηκευμένο στο συκώτι, το σπλήνα και το μυελό των οστών με τη μορφή ουσιών, όπως φεριτίνη και αιμοσιδηρίνη, προσλαμβάνεται από τον οργανισμό μέσω των τροφών και απορροφάται από το λεπτό έντερο.
Ποια είναι τα συμπτώματα της σιδηροπενικής αναιμίας;
Αρχικά, η σιδηροπενική αναιμία μπορεί να είναι τόσο ήπια ώστε να περνά απαρατήρητη. Αλλά καθώς η ανεπάρκεια σιδήρου αυξάνει και η αναιμία επιδεινώνεται, τα σημεία και τα συμπτώματα εντείνονται.
Τα γενικά συμπτώματα της σιδηροπενικής αναιμίας, τα οποία δεν διαφέρουν από τα συμπτώματα όλων των άλλων αναιμιών, είναι τα εξής:
κόπωση
Ωχρό δέρμα
Αδυναμία
κεφαλαλγία
ζάλη
λαχάνιασμα
Κρύα χέρια και πόδια
Ευερεθιστότητα
Φλεγμονή ή πόνος της γλώσσας
αίσθημα παλμών (δηλαδή φτερούγισμα στην καρδιά)
Ανορεξία, ειδικά σε βρέφη και παιδιά με σιδηροπενική αναιμία
Ενώ τα ειδικά συμπτώματα της σιδηροπενικής αναιμίας είναι τα εξής:
διαταραχή της σωματικής και πνευματικής ανάπτυξης
εύθραυστα και κοίλα νύχια
πόνος και κάψιμο στη γλώσσα εξαιτίας λέπτυνσης των πλαϊνών επιφανειών της
ξηροστομία
ασυνήθιστος πόθος για μη θρεπτικές ουσίες, όπως είναι ο πάγος, το χώμα ή τo άμυλο
δυσάρεστο μυρμήγκιασμα ή αίσθημα ότι σέρνονται τα πόδια σας
ευπάθεια σε λοιμώξεις
H ήπια σιδηροπενική αναιμία συνήθως δεν προκαλεί επιπλοκές. Ωστόσο, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η σιδηροπενική αναιμία μπορεί να γίνει σοβαρή και να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένων των εξής:
Καρδιακά προβλήματα. Η ανεπάρκεια σιδήρου αναιμία μπορεί να οδηγήσει σε ταχυκαρδία ή αρρυθμία. Η καρδιά σας πρέπει να αντλεί περισσότερο αίμα για να αντισταθμίσει την έλλειψη οξυγόνου στο αίμα σας όταν έχετε αναιμία. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια.
Προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σε εγκύους γυναίκες, η σοβαρή αναιμία ανεπάρκειας σιδήρου έχει συσχετιστεί με πρόωρες γεννήσεις και γέννηση μωρών χαμηλού βάρους. Αλλά η κατάσταση μπορεί εύκολα να προληφθεί εφόσον οι έγκυες γυναίκες λαμβάνουν συμπληρώματα σιδήρου, ως μέρος της προγεννητικής φροντίδας τους.
Προβλήματα ανάπτυξης. Σε βρέφη και παιδιά, η σοβαρή ανεπάρκεια σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, καθώς και καθυστερημένη ανάπτυξη και εξέλιξη. Επιπλέον, η σιδηροπενική αναιμία σχετίζεται με αυξημένη ευαισθησία στις λοιμώξεις.
Ποιοι έχουν αυξημένο κίνδυνο σιδηροπενικής αναιμίας;
Αυτές οι ομάδες των ανθρώπων που μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο σιδηροπενικής αναιμίας:
Γυναίκες. Επειδή οι γυναίκες χάνουν αίμα κατά την έμμηνο ρύση, οι γυναίκες γενικά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από σιδηροπενική αναιμία.
Τα βρέφη και τα παιδιά. Βρέφη, ειδικά εκείνα που είχαν χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση τους ή γεννήθηκαν πρόωρα, όποια δεν παίρνουν αρκετό σίδηρο από το μητρικό γάλα ενδέχεται να διατρέχουν κίνδυνο, από έλλειψη σιδήρου. Τα παιδιά χρειάζονται επιπλέον σίδηρο κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Εάν το παιδί σας δεν τρώει μια υγιεινή και ποικίλη διατροφή, μπορεί να διατρέχει κίνδυνο αναιμίας.
Οι χορτοφάγοι. Οι άνθρωποι που δεν τρώνε κρέας μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο σιδηροπενικής αναιμίας και αν δεν τρώνε άλλα πλούσια σε σίδηρο τρόφιμα.
Συχνοί αιμοδότες. Οι άνθρωποι που δίνουν τακτικά αίμα μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο να πάθουν σιδηροπενική αναιμία, δεδομένου ότι με την αιμοδοσία μπορεί να καταστρέφουν αποθήκες σιδήρου. Η χαμηλή αιμοσφαιρίνη που σχετίζεται με τη δωρεά αίματος μπορεί να είναι ένα προσωρινό πρόβλημα που μπορεί να αποκατασταθεί με την κατανάλωση περισσότερων τροφών πλούσιες σε σίδηρο. Αν σας πουν ότι δεν μπορείτε να δώσετε αίμα λόγω της χαμηλής αιμοσφαιρίνης, ρωτήστε το γιατρό σας αν πρέπει να ανησυχείτε.
Πότε πρέπει να δείτε έναν γιατρό.
Αν εσείς ή το παιδί σας εμφανίσει σημεία και συμπτώματα που υποδηλώνουν σιδηροπενική αναιμία, επισκεφθείτε το γιατρό σας. Η σιδηροπενική αναιμία δεν είναι κάτι για αυτο-διάγνωση και θεραπεία. Έτσι, δείτε το γιατρό σας για τη διάγνωση, παρά στην λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου από μόνος/η σας. Η υπερφόρτωση του οργανισμού με σίδηρο μπορεί να είναι επικίνδυνο γιατί η περίσσεια συσσώρευση σιδήρου μπορεί να βλάψει το συκώτι σας και να προκαλέσει άλλες επιπλοκές.
Πως γίνεται η διάγνωση;
Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις και, σε περίπτωση ανεπαρκούς εντοπισμού του αίτιου, συμπληρώνονται από έλεγχο κοπράνων, προκειμένου να διαπιστωθεί αν η αιτία είναι η εντερική αιμορραγία.