Το CDC επιβεβαιώνει την ασταμάτητη ανοδική πορεία των ποσοστών αυτισμού
Το Δίκτυο Παρακολούθησης Αυτισμού και Αναπτυξιακών Διαταραχών (ADDM) του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) μόλις δημοσίευσε συγκλονιστικά νέα δεδομένα: πλέον, 1 στα 31 παιδιά ηλικίας οκτώ ετών στις ΗΠΑ έχει διαγνωστεί με αυτισμό – ποσοστό που ανεβαίνει στο 1 στα 20 για τα αγόρια.
Στην Καλιφόρνια, τα ποσοστά είναι ακόμη υψηλότερα: 1 στα 12,5 παιδιά.
Τα νέα στοιχεία, τα οποία προέρχονται από δεδομένα του 2022 σε 16 περιοχές των ΗΠΑ, επιβεβαιώνουν τη σταθερή και ανησυχητική αύξηση του αυτισμού. «Ο αυτισμός επηρεάζει πλέον το 3,2% των παιδιών, ποσοστό που αποτελεί ρεκόρ», αναφέρει η έκθεση του CDC. Και το φαινόμενο επιταχύνεται: πριν μόλις δύο χρόνια το ποσοστό ήταν 1 στα 36 – δηλαδή έχουμε αύξηση 17% σε μόνο δύο χρόνια. Από το 1992, τα ποσοστά αυτισμού έχουν πενταπλασιαστεί.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι η αύξηση είναι ταχύτερη μεταξύ των παιδιών χρώματος – Ασιατών, Αφροαμερικανών, Ισπανόφωνων και πολυφυλετικών – με ποσοστά έως και 40% υψηλότερα από τα αντίστοιχα λευκών παιδιών.
Ο Ανέμος του Αυτισμού
Περπατώ με τον γιο μου, τον Thomas, μια γκρίζα χειμωνιάτικη μέρα στο πάρκο Rockefeller στη Νέα Υόρκη. Ο Thomas είναι 25 χρονών, ένα γεροδεμένο παιδί με σκούρα καστανά μάτια – τα έχει πάρει από τη μαμά του. Έχει αυτισμό. Δεν χρησιμοποιεί εύκολα λέξεις, αλλά γνωρίζει καλά αυτά τα μονοπάτια. Γυρίζει και μου λέει: «Περπάτα».
Και περπατάμε.
Το 2000, όταν γεννήθηκαν τα τρίδυμα μας, το CDC ανέφερε ποσοστό αυτισμού 1 στα 150 παιδιά. Σήμερα είναι 1 στα 31. Δύο από τα αγόρια μου διαγνώστηκαν με αυτισμό το 2004. Μας είπαν τότε ότι η αύξηση οφείλεται στην “καλύτερη διάγνωση”.
Το 2006, το Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο για την Καταπολέμηση του Αυτισμού. Το CDC τότε μιλούσε για «δημόσια απειλή υγείας», ενώ ταυτόχρονα τόνιζε πως η άνοδος των ποσοστών ήταν “αναμενόμενη” λόγω καλύτερης αναγνώρισης.
Το 2008, μια υπόθεση στο Δικαστήριο Αποζημίωσης Εμβολίων των ΗΠΑ (γνωστό και ως «Δικαστήριο Εμβολίων») τράβηξε την προσοχή μου. Ένα κορίτσι αποζημιώθηκε επειδή ένα εμβόλιο της προκάλεσε «συμπτώματα τύπου αυτισμού». Η τότε διευθύντρια του CDC, Dr. Julie Gerberding, είπε πως πρόκειται για «σπάνια περίπτωση». Ήξερα όμως ότι δεν ήταν η μόνη.
Ερευνώντας με συναδέλφους, ανακαλύψαμε δεκάδες περιπτώσεις στις οποίες το κράτος αποζημίωσε οικογένειες για εγκεφαλικές βλάβες από εμβόλια, που περιλάμβαναν αυτιστικά χαρακτηριστικά. Όμως τίποτα από αυτά δεν δημοσιοποιήθηκε – όλα έγιναν πίσω από κλειστές πόρτες. Και το CDC συνέχιζε να επαναλαμβάνει: “Είναι η καλύτερη διάγνωση”.
Το 2010, το CDC ανακοίνωσε ποσοστά 1 στα 68. Το 2014, 1 στα 59. Το 2016, 1 στα 54. Το 2018, 1 στα 44. Το 2020, 1 στα 36.
Την ίδια ώρα, γονείς που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ασφάλεια των εμβολίων στο δημόσιο λόγο, δυσφημίστηκαν. Ο Robert F. Kennedy Jr., ο οποίος άκουσε προσεκτικά τις ανησυχίες των γονιών και μελέτησε τα δεδομένα, έγινε στόχος ενός οργανωμένου επικοινωνιακού πολέμου.
Η κατάσταση κορυφώθηκε με την πανδημία. Η αύξηση των χρόνιων ασθενειών – όχι μόνο ο αυτισμός, αλλά και ο διαβήτης, οι τροφικές αλλεργίες, οι νευρολογικές διαταραχές και η παχυσαρκία – αποκαλύφθηκαν ως μέρος μιας βαθύτερης κρίσης που ο Kennedy αποκαλεί «Η Μεγάλη Δηλητηρίαση».
Το 2024, ο Kennedy εξελέγη Υπουργός Υγείας. Με τη στήριξη του Donald Trump, έχει τη δυνατότητα να ηγηθεί μιας ιστορικής προσπάθειας για την αποκατάσταση της δημόσιας υγείας.
Ο αγώνας όμως συνεχίζεται.
Καθώς ο Thomas κι εγώ περπατάμε στο δάσος, φτάνουμε σε μια λίμνη. Δείχνω ψηλά έναν γεράκι. Θυμάμαι τον μύθο του Κεραυνοπουλιού – του Thunderbird των ιθαγενών: όταν εμφανίζεται, φέρνει καταιγίδα, αλλά μετά έρχεται η κάθαρση.
Ο Thomas με κοιτάζει και λέει ξανά: «Περπάτα».
Και συνεχίζουμε.