Κάποιες σκέψεις,σχεδόν επαλαμβανόμενες με τα χρόνια, με την ευκαιρία της 51ης επετείου της εξέγερσης του λαμπρότερου κομματιού της κοινωνίας μας,των φοιτητών ,σπουδαστών και μαθητών εκείνης της εποχής.
Σκέψεις που αντιτίθενται στο “τσουβάλιασμα” που επιχειρείται από κάποιους κύκλους, στο πλαίσιο της κατασυκοφάντησης μιας εξέγερσης που οραματίστηκε μια άλλη, από αυτή που ακολούθησε, πορεία του δύσμοιρου αυτού τόπου .
Το ότι κάποιοι, από τους υποτιθέμενους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορικής περιόδου , είχαν ενεργό συμμετοχή στην μεταχουντική φαυλότητα , δεν σημαίνει ότι οι χιλιάδες αγωνιζόμενοι εκείνης της ιστορικής στιγμής συναίνεσαν στην παρακμιακή αυτή πορεία της “μεταπολίτευσης”, που στην ουσία ουδέποτε υπήρξε πραγματικά στην χώρα .
Αυτό που οι πολλοί ονόμασαν μεταπολίτευση δεν ήταν τίποτε άλλο από παλιννόστηση της προχουντικής φαυλότητας, επικαιροποιημένη και ανανεωμένη, με τις ίδιες οικογένειες για να συμβαδίσει με την εποχή.
Την ιστορία στον τόπο αυτό – που υπό προϋποθέσεις και υπο εγγυήσεις απελευθερώθηκε – την έγραφαν πάντοτε οι αγωνιζόμενες μειοψηφίες
Η σημερινή οικτρή πολιτικοοικονομική κατάσταση, της εδώ και εισέτι ανελεύθερης παροικίας όμως υπαγορευει μια άλλη αναγκαιότητα
Η Δημοκρατική οργάνωση του κράτους ή θα κατακτηθεί απο την αγωνιζόμενη πλειοψηφία, ή η χώρα – σταθερός παρίας των ιστορικών εξελίξεων διαχρονικά – θα ακολουθήσει το πεπρωμένο της …τον δυναμικό και χρονικά σύντομο πια αφανισμό της
Η πλειοψηφικά συνειδητοποίηση της αποδρομής μας, είναι το μόνο φρένο στον επερχόμενο αφανισμό μας
Οι προϋποθέσεις της ελάχιστης δημοκρατικής συγκρότησης του κράτους, που αποτέλεσαν το συνθηματικό τρίπτυχο της εξέγερσης με κορύφωση το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, είναι και σημερινά αιτήματα !!!
Σήμερα και σε καθεστώς των νέων χαλκευμένων δεσμών της χρεοδουλείας, το παραδοσιακό προτεκτοράτο διαμετακόμισης ξένων συμφερόντων, αντικρίζει τον αναπότρεπτο ιστορικό του επίλογο.
Πόση ντροπή πρέπει να αισθάνεται πλειοψηφικά ο νεοέλληνας γι’ αυτό;
Νίκος Σίμος